Here is my roundup of what I read in January, in approximately the order I would rank them in.

Though what I read doesn't line up exactly with my monthly TBR, I am loving having a reading plan. I did discover that I need to anticipate more audiobooks in my plan, and two of these selections give you a hint about something I got talked into over Christmas break! On to February's selections!

From the moment I started listening to this book, I could tell that it was something unique. It was probably a novel that I would have enjoyed more in print than as an audiobook. Listening too it, I found my mind wandering and got lost in the disjointed storytelling.

Beginning with the scene of Catherine's dying moments, Empress of the Night has a dreamlike quality of the empress' life flashing before her eyes. Instead of a comprehensive biography, the reader is given random snippets that stand out to Catherine as her last breaths slip away. Some scenes are told in exquisite detail, while others are never mentioned. Most of the focus is on Catherine's legendary love-life.

There is some beautiful prose in this novel, but not enough of a distinct plot to keep my interest in this format.

Caryca Katarzyna II Wielka niezwykle boleśnie zapisała się w historii naszego kraju, doprowadzając do upadku Polski na 123 lata. Imperatorowa, której panowanie przypadło na lata 1762-1796, słynęła ze swej ogromnej bezwzględności i okrucieństwa. Ale nie tylko te cechy stały się jej domeną. Katarzyna ze wszystkich sił dążyła do zreformowania Rosji. Co zatem takiego sprawiło, że ostatecznie stała się uosobieniem tyranii i despotyzmu? Jedno jest pewne. Caryca była kobietą bardzo inteligentną i oczytaną. Pragnęła zmienić wizerunek Rosji, która postrzegana była jako kraj zacofany pod względem kulturowym. Tak więc zainicjowała w Rosji szczepienia przeciwko ospie, a także pozostawiła po sobie znakomitą kolekcję dzieł sztuki. W dodatku prowadziła korespondencję z Wolterem (właśc. François-Marie Arouet; 1694-1778) oraz Denisem Diderotem (1713-11784).

Pracując nad rozporządzeniem dotyczącym zmiany rosyjskiego prawa, Katarzyna Wielka chciała zwiększyć efektywność swoich rządów, jak również pragnęła być bardziej sprawiedliwa i tolerancyjna. Wspomniany dokument Imperatorowa tworzyła w oparciu o dzieło Monteskiusza (właśc. Charles Louis de Secondat baron de la Brède et de Montesquieu; 1689-1755) oraz Johna Locke’a (1632-1704). Końcowy efekt jej pracy przez niektórych historyków został uznany za jeden z najbardziej wyjątkowych traktatów politycznych, jakie kiedykolwiek stworzył i opublikował władca. Poprzez swój dokument Katarzyna odrzucała oraz potępiała stosowanie tortur, ponieważ chciała, aby prawo zapewniało bezpieczeństwo każdemu obywatelowi Rosji. Pragnęła też zapewnić wszystkim równość wobec prawa. Nie zgadzała się również na poddaństwo, choć w ostatecznej wersji ustawy ta kwestia nie została zapisana dość wyraźnie.

Przeczytaj całość