Moje książkowe "the best":

Najbardziej intrygująca książkowa postać:

Tyrion z książki "Nawałnica mieczy: Krew i złoto" (George R.R. Martin)

Najlepsza okładka:

"Zimny dzień w Raju" (Steve Hamilton), Wydawnictwo Amber, 2008r.

Najlepszy cytat:

"Gdyby ktoś umiał spojrzeć na nas z góry, zobaczyłby, że świat jest pełen ludzi biegających w pośpiechu, spoconych i bardzo zmęczonych oraz ich spóźnionych, pogubionych dusz."

"Zgubiona dusza" (Olga Tokarczuk)

Największe zaskoczenie:

"Martwi za życia" (Graham Masterton)

Najlepszy autor:

Stephen King ("Billy Summers")

Najlepsza książka:

"Billy Summers" (Stephen King)

Największe gnioty:

Najbardziej irytująca książkowa postać:

Harry Hole z książek "Czerwone gardło" i "Człowiek nietoperz" (Jo Nesbø)

Najgorsza okładka:

"Morderstwo w Orient Expressie" (Agatha Christie), Wydawnictwo Dolnośląskie, 1991r.

Najgorszy cytat:

"Wiatr... Dopada cię, ledwie wyjdziesz z namiotu, wygłodniały ledwie wgryza się w każdy odsłonięty kawałek skóry, pożera każdą odrobinę ciała i wypluwa ją wprost w posępne, szare niebo"

"Cień i kość" (Leigh Bardugo)

Największe rozczarowanie:

"Ostatnie dni Sylvii Plath. Biografia" (Carl Rollyson)

Najgorszy autor:

Jo Nesbø ("Człowiek nietoperz", "Czerwone gardło")

Najgorsza książka:
 
"Człowiek nietoperz" (Jo Nesbø)

_______________________________________________________________________________

W liczbach:

Wszystkich przeczytanych książek 50, w tym:

 
Biografie/Autobiografie/Dzienniki/Pamiętniki - 1
Czasopisma - 3
Fantastyka - 3
Film + książka - 2

Horror - 1

Literatura dziecięca - 5
Literatura faktu/Reportaże/Eseje - 1
Literatura piękna/współczesna - 4

Literatura popularnonaukowa - 11

Poradniki - 4
Thrillery/Kryminały/Sensacja - 14

Utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia - 1

W nagrodach:

Nominowani (2)

1) Książka Roku Lubimyczytac.pl (2018)
"Opowiadania bizarne" (Olga Tokarczuk)

2) Nagroda Literacka Nike (2013)
"Mokradełko" (Katarzyna Surmiak-Domańska)

Nagrodzeni (0)

Książka liczy sobie niecałe pięćdziesiąt stron, tekstu jest w niej niewiele, za to mamy masę rysunków Joanny Concejo. Można by pomyśleć: nic nie warte bo krótkie i mało treściwe.
I ja tak myślałam. Jakże się myliłam...

"Zgubiona dusza" to jedno króciutkie opowiadanie o pewnym mężczyźnie, który zgubił swoją duszę. Czy nasz bohater ją odnajdzie? Nie mogę zdradzić więcej, resztę trzeba doczytać.
Wydawałoby się, że to takie nic, sama przez chwilę myślałam, że nie docenię. Nic bardziej mylnego. Wystarczyło przeczytać pierwsze zdanie i przepadłam. Wychodzi na to, że Pani Tokarczuk mogłaby wydać broszurkę z jedną tylko myślą, ale tak trafną, że poruszyłaby serce i umysł. Książka jest piękna w swojej prostocie i bardzo klimatyczna, i tym się broni.

Przez karty książki przychodzi się błyskawicznie, choć można zatrzymać się - razem z naszym bohaterem i kontemplować, pomyśleć, oddać się zadumie... Właśnie na tym polega piękno tej książeczki. Autorka rzuca temat. ilustratorka przedstawia parę klimatycznych rysunków, a czytelnik może uruchomić swoją wyobraźnię i sam dopowiedzieć sobie wydarzenia.

Jeśli lubicie słowo pisane Pani Olgi Tokarczuk, jej styl, a nie mieliście w swoich łapkach tego tytułu to polecam po niego sięgnąć. Nie jest to arcydzieło, aczkolwiek na pewno jest dobrym opowiadaniem. Dzięki formie i rysunkom nadaje się dla dzieci (najlepiej takich trochę starszych), bo fajnie ćwiczy wyobraźnię. Dorośli oczywiście też mogą sięgnąć. Każdy znajdzie coś dla siebie.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/12/zgubiona-dusza.html

... a potem o niej zapomnij, wiek mierzony latami kalendarzowymi często ma niewiele wspólnego z wiekiem naszej duszy. Ale spokojnie, ta książka nie ma w sobie nic z surowej oceny "jesteś zbyt dziecinny" lub "jesteś duchowym emerytem". Czyta się lekko, bo formuła jest ciekawa. 3 zupełnie różnych autorów i ich indywidualna perspektywa na 4 etapy rozwoju: dzieciństwo, młodość, dojrzałość i starość. W każdym z nich jest kilka krótkich rozdziałów na różne tematy, jedne bardziej poważne, inne mniej, ale wszystkie pozwalają na życiowych przykładach zobaczyć cechy naszej duszy. O co tak właściwie chodzi? O to aby na chwilę się zatrzymać, zadać sobie kilka pytań (bardzo fajny jest pomysł, aby na końcu każdego rozdzialiku był zestaw 2-3 pytań do czytelnika). Każdy etap rozwoju podsumowuje test, który obiektywnie, ale też z humorem pozwala zobaczyć swoje zachowania i przyzwyczajenia w nowym świetle. Książka pozytywnie mnie zaskoczyła swoją różnorodnością i lekkim podejściem. Można ją traktować jako zaproszenie do osobistych poszukiwań.  

Zapraszam tu:

https://cyganblog.wordpress.com/2016/12/29/napoj-ananasowy-dla-pieknej-damy/

Więcej na:

https://cyganblog.wordpress.com/2016/12/26/jadac-do-babadag/