Rosja to kraj wielonarodowościowy i wielokulturowy. To też kraj, którego nie można do końca zrozumieć ze względu na swoistą różnorodność. Niektórzy mówią nawet, że jej mieszkańców charakteryzują swego rodzaju sprzeczności. Z jednej strony będą współczuć i pomagać, jeśli zajdzie taka potrzeba, a z drugiej doprowadzą do łez i przyprawią o ból i cierpienie. Dlatego też naszych północno-wschodnich sąsiadów należy odkrywać powoli, lecz nie można mieć gwarancji, że któregoś dnia poznamy ich prawdziwą twarz. Nikomu nie trzeba przypominać, że Polskę i Rosję łączy wiele, ale jednocześnie sporo dzieli. Od wieków wzajemne relacje pomiędzy obydwoma krajami nie są najlepsze i nic nie wskazuje na to, aby ta kwestia uległa zmianie, ponieważ wciąż pojawiają się nowe rysy. Dzieli nas głównie dramatyczna i bolesna historia, o której nie można zapomnieć. Przypuszczam, że będą musiały minąć pokolenia, aby można było przejść do porządku dziennego nad tym, co spotkało Polaków z ręki Rosjan.

Zapewne Rosjanie będą mogli powiedzieć o nas dokładnie to samo, bo w historii swojego kraju odnajdą wydarzenia, w których braliśmy udział, a które przysporzyły Rosji cierpień. Aby o tym wszystkim zapomnieć i wybaczyć trzeba najpierw wyjaśnić sobie wszelkie nieporozumienia i przyznać się do popełnionych błędów zarówno po jednej, jak i po drugiej stronie. Należałoby zatem odrzucić kłamstwa historyczne i przestać wybielać to, co z pewnością białe nie jest. Dlatego też wiele zależy od polityków, bo to oni w głównej mierze kształtują obraz Polski i Rosji. Wbrew pozorom polityka wywiera naprawdę ogromny wpływ na obywateli danego kraju. To polityka kształtuje ich umysły i pozwala wierzyć w rzeczy, które wielokrotnie mijają się z prawdą.

Przeczytaj całość

Gruzja to kraj o niezwykłej historii i kulturze. Szczególne położenie geograficzne uzasadnia tożsamość kulturową, która znacząco odróżnia Gruzję od innych państw. Z jednej strony leży na skrzyżowaniu Europy i Azji, a jednocześnie zajmuje centralne miejsce na Kaukazie pomiędzy Morzem Czarnym i Morzem Kaspijskim, gdzie zawsze odgrywała istotną rolę. Według badań archeologicznych na terytorium Gruzji prawie dwa miliony lat temu żyli pierwsi w Europie przedstawiciele rodziny człowiekowatych (hominidy). Naukowcy uważają, że byli oni pierwszymi Europejczykami, natomiast Gruzja jest krajem, z którego przemieścili się do innych części Europy. Studiując oryginalną historię Szulaweri można dowiedzieć się, że to właśnie Gruzja jest pionierem w uprawie winorośli i zakładaniu winiarni. Na podstawie tychże faktów Gruzja uważana jest za miejsce narodzin wina. Na jej terytorium wciąż spotyka się kilkadziesiąt odmian winogron, zaś gruzińskie wina cieszą się ogromną popularnością na całym świecie. Nie należy zapominać również o produkcji herbaty.

Z powodu specyficznego położenia geograficznego Gruzja już od czasów starożytnych jest obszarem niezwykle komfortowym, jeśli chodzi o turystykę i handel. Swego czasu na terytorium Gruzji przybywali Argonauci, czyli greccy żeglarze, a opowieść o ich podróżach przetrwała do dziś dzięki mitologii greckiej. Zasadniczym celem wyprawy Argonautów do Gruzji była przemożna chęć zdobycia Złotego Runa, czyli skóry wraz z sierścią należącej do mitycznego skrzydlatego złotego barana Chrysomallosa. Tak więc mit o Złotym Runie odzwierciedla historię pierwszych powiązań Gruzji ze starożytną Grecją. Według legendy złoto znajdujące się na zboczach Kaukazu ekstrahowano przez zanurzenie złotej owczej skóry w wodzie rzeki. Tego rodzaju metoda wydobywania kruszcu nadal występuje w gruzińskich górach w regionie Swanetii.

Przeczytaj całość 

fot. nagrodagryfia.pl

Pierwszy dzień Warszawskich Targów Książki upłynął pod znakiem ważnych wydarzeń literackich. Oprócz ogłoszenia nominacji do Nagrody Nike i Literackiej Nagrody Gdynia, poznaliśmy również nazwiska autorek wytypowanych do organizowanej przez „Kurier Szczeciński” Nagrody Literackiej dla Autorki GRYFIA. Wśród najlepszych pozycji autorstwa polskich pisarek znalazły się:

Anna Augustyniak Kochałam, kiedy odeszła (Nisza)

Angelika Kuźniak Papusza (Czarne)

Anna M. Nowakowska Dziunia (W.A.B.)

Małgorzata Rejmer Bukareszt. Kurz i krew (Czarne)

Katarzyna Ewa Zdanowicz Ciemność. Resort SPA (Wojewódzka Biblioteka Publiczna i Centrum Animacji Kultury w Poznaniu)

Laureatkę nagrody poznamy 28 czerwca.

W tym samym dniu zostały również wręczone Nagrody Magellana. Jak sama nazwa sugeruje, są to wyróżnienia kierowane pod adresem wydawców publikacji turystycznych oraz kaligraficznych. Wśród licznych kategorii w których można zdobyć tą nagrodę, obok map i przewodników, znajdują się również dwie mające wiele wspólnego z tą mniej ‘użytkową’ stroną podróżowania.

Pierwszą z nich jest „książka podróżnicza”, gdzie nagrodę główną zdobył

Michał Głombiowski

za

Wieczorem przyjdź na zócalo

(Wydawnictwo Literackie)

Wyróżniono również następujące pozycje:

Marcin Jamkowski, Jacek Wacławski Stary, młodzi i morze. Od Antarktydy do Alaski. Wyprawa wokół obu Ameryk (Bezdroża)

Monika Witkowska Kurs Czukotka (Burda NG)

Monika Witkowska Everest. Góra Gór (Bezdroża)

Dominik Szmajda Rower góral i na Ural (Sorus)

W drugiej ‘literackiej’ kategorii „reportaż” nagrodę otrzymał

Bartek Sabela

za

Może (morze) wróci

(Bezdroża)

a wyróżniony został

Maciej Jastrzębski Matrioszka Rosja i Jastrząb (Bezdroża)

Książka podróżnicza miała wczoraj jeszcze jedno swoje święto. Wieczorem odbyła się uroczysta gala Travelerów, nagród wręczaneych wybitnym podróżnikom, naukowcom, odkrywcom, jak również pisarzom. W tym roku w kategorii „Podróżnicza książka roku” laureatem został

Maciej Wasilewski

za

Jutro przypłynie królowa

(Czarne)

Do tej nagrody nominowani byli również:

Wojciech Jagielski Trębacz z Tembisy (Znak)
Marcin Kydryński Lizbona. Muzyka moich ulic (Burda Książki)
Adam Leszczyński Zbawcy mórz oraz inne afrykańskie historie (Wielka Litera)
Małgorzata Rejmer Bukareszt. Kurz i krew (Czarne)