Jestem świeżo po lekturze Gniewu niejakiego Miłoszewskiego Zygmunta. Miałam okazję przeczytać pozostałe książki tego autora i postanowiłam, że skoro jego ostatnia powieść bije rekordy na listach literackich bestselerów i skoro kapituła Paszportów Polityki doceniła jego starania to skuszę się mimo wszystko. Mimo wszystko bo po kuriozalnym Bezcennym obiecałam sobie nigdy nie zaglądać do kolejnych powieści tego pana. Rozczarowania dużego nie było gdyż nie oczekiwałam arcydzieła. Zakończenie Gniewu rozłożyło fabułę na łopatki no ale - cytując klasyka - zdarza się.

Co mnie ostatnio ubodło w związku z Miłoszewskim? Nie to, że dostał Paszport Polityki i nie to, że ponoć ubrał się niestosownie do sytuacji. Nawet na jego "wystąpienie" nie zareagowałam zbyt emocjonalnie. Nie spodobało mi się natomiast jego pokrętne tłumaczenie z tegoż wystąpienia.

"...Kultura to nie jest rozrywka migająca i kolorowa. To sztuka buntu, sztuka myślenia, sztuka zadawania pytań, sztuka tego, że jesteśmy myślącymi, chcącymi więcej obywatelami. "

No panie Zygmuncie, kultura bywa i szara i w kropki ponieważ jej odbiorcy mają różnorakie potrzeby, które niekoniecznie mogą zostać zaspokojone poprzez muzykę Szostakowicza i teatr Warlikowskiego. Jedni wybiorą kryminał z Szackim w roli głównej a inni - tak zwane polskie komedie romantyczne. Odbiorcy mają wybór i dobrze! Obywatele nie staną się bardziej myślący jeśli zamkną się w kapsułach jedynie słusznej kultury wysokiej.

"Jestem artystą, który w swojej karierze nie wziął od państwa ani złotówki. Jest to biznes w 100 proc. prywatny. Ja się nie dopominam o kasę Tylko o to, by stało się coś takiego, by kultura przestała być w pogardzie i zaniechaniu..."

OK, jest pan, panie Miłoszewski, artystą. Ostatnimi czasy namnożyli się nam artyści, co ma czasami swoje plusy bo udaje się spośród nich wyłowić nieliczne perełki. Jednak skoro biznes artystyczny to biznes prywatny to nie ma sensu warczeć na urzędników bo przecież oni na prywatne biznesy kasy nie wykładają. Inna sprawa, że nakłady na kulturę z państwowego budżetu systematycznie spadają, jednak naiwnością byłoby uwierzyć, iż przy ich potencjalnym wzroście ludzie rzuciliby się do bibliotek i teatrów jak do Lidla, przy okazji promocji filetów z karpia. I przykro mi to pisać ale może zanika kultura czerpania z kultury? A na to urzędnicy mają jedynie wpływ pośredni. Więc upraszam wszystkich rozczarowanych artystów by jeśli już coś ogłaszają, to niech to będą ich nowe dokonania, nie próżne marudzenie na urzędników.