Portugalia to dla mnie wieża Babel. Z tą tylko różnicą, że mówi się jednym językiem. Angela, Mozambik, Gwinea Bissau, Timor Wschodni, Wyspy Zielonego Przlądka, Goa. Mam wrażenie, że to ostatnie miejsce na ziemi, na którym wszyscy mogą mieszkać obok siebie w zgodzie.

W oazie wrzało. Mężczyźni zastygli przy wieczornej herbacie z miętą. Opustoszała palarnia nargili. Z wrażenia zamilkły nawet kobiety.
— Rodzina Jasmine odprawiła swatów mułły Ibrahima! — wiadomość powtarzana podnieconym szeptem obiegała oazę.
Hayshem biegał po zapylonych uliczkach jak oszalały w poszukiwaniu zwolenników sojuszników gotowych pomścić zniewagę.
— Mówią — wrzeszczał — że kobieta ma prawo sama wybrać męża! Słyszycie? Sama wybrać! — Wrzask przeistaczał się w ryk zranionego zwierzęcia. — Ja jej się nie podobam! Nie podobam się chrześcijance!
— Skandal! — wrzeszczała grupka brodatych młodzieńców ubranych w równie brudne dżalabije. — Popędzić im kota! Precz z Koptami! Allah akbar! Allah akbar!