Nie masz pojęcia, moja droga, jaką jeszcze władzę ma zawsze duchowieństwo nad tłumami miernych... Chciałem powiedzieć "wiernych". Przepraszam, język mi się splątał.

Nie mówmy źle o grzesznikach; my, księża niegodni, żyjemy z nich!

Nieświadomość jest koniecznym warunkiem szczęścia ludzkiego i trzeba przyznać, że najczęściej się do tego stosujemy. Nie wiemy o sobie nic prawie, o innych - nic zupełnie. Nieświadomość zapewnia nam pokój, a kłamstwo - szczęście.

Uczyć się można tylko przez zabawę — odrzekłem. — Sztuka nauczania jest tylko sztuką rozbudzania ciekawości w młodych duszach po to, żeby następnie ją zaspokajać, ciekawość zaś żywa jest i zdrowa tylko w umysłach szczęśliwych. Wiadomości, które gwałtem wpycha się do umysłu, tłumią i duszą go. Żeby przetrawić naukę, trzeba przełknąć ją z apetytem.

Paul took letter writing seriously; he'd set aside time for it, tried to document our day-to-day lives in a journalistic way, and usually wrote three to six pages a week in a beautiful flowing hand with a special fountain pen; often he included little sketches of places we'd visited, or photos, or made mini-collages out of ticket stubs or newsprint. My letters were usually one or two pages, typed, and full of spelling mistakes, bad grammar, and exclamation points; I tended to focus on what I was cooking at the time, or the human dramas boiling around us. Written on thin pale-blue or white airmail paper, those hundreds of letters have survived the years in very good shape.