The city of Elantris was home to magical individuals that ruled Arelon for centuries then the magic died and there was chaos.  Elantris the first novel by Brandon Sanderson follows a cursed Prince, his “widowed” Princess bride, and a foreign Priest come to Arelon to convert it from it’s pagan ways before judgment falls.

Raoden, the beloved Crown Prince of Arelon, wakes up to find himself transformed in a “cursed” Elantrian and escorted into the city by the priests with funerary offering as he is considered already dead.  Days later, Princess Sarlene arrives from Teod to find out that her betrothed is dead and due to the marriage contract she is now the daughter of the Arelon King but sees the arrival of the Derethi priest Hrathen came to convert the Arelon in three months or it would be destroyed.  As Raoden comes to grips with is now fallen home, Sarlene and Hrathen duel one another for the future of Arelon until eventually Elantris and its residents become part of their political game.  Meanwhile Raoden has used his political savvy to begin “New Elantris” within the city to make life worth living among the cursed inhabitants and gives him time to find out the old magic still works but weakly and begins trying to figure out what went wrong.  Through numerous interactions with another Raoden figures out what happened to the magic and begins “repairing” it thanks to Sarlene falls in love with him then learns who he is only to be separated thanks to Hrathen who is almost able to convert Arelon and Teod only to learn they were meant to be murdered because only citizens from those two nations can become Elantrians.  Raoden is able to “cure” the Elantrian magic and now empowered goes to Teod to save Sarlene and battle the Derethi warriors alongside Hrathen who feels betrayed by his religious superiors.

Unlike Sanderson’s future books, the plot literally starts at the book’s beginning without a little buildup which was both different and nice.  Yet this is a first novel and has problems that go along with it as Raoden and Sarlene are essentially perfect with any mistakes they make coming back to work out in the end while Hrathen’s inner struggle between having faith in his god and the leaders of his religious shows the maturity of writing that Sanderson would show in future books.  Another quality that Sanderson is known for is connecting everything together at the end is present here making a very engaging finish to the book.

Elantris is the first novel of the prolific career of Brandon Sanderson that has an engaging plot that has a quality climax.  While having some problems that are typical of a first novel there are the wonderful writing elements that Sanderson is known that makes you want to read the next book he writes if this is your first.

Nadrabiam zaległości i sięgam po pierwszą ksiażkę Sandersona. Skoro wskoczył juz to mojego TOP autorów to najwyższy czas aby poczytać wcześniejsze jego pozycje. Dlatego też wziąłem się za nowy świat i nowych bohaterów .Zobaczmy jak Sanderson pisał kiedyś.

Elantris to cudowne miasto w Arelonie, w którym mieszkają ludzie, którzy potrafią władać magią i tworzyć rzeczy niemożliwe. Raz na jakiś czas w nocy losowe osoby dostępują "uświęcenia" i mogą dostąpić zaszczytu zamieszkania w Elantris. Wszystko jednak się zmieniło 10 lat temu. Zamiast stać się świętymi, ludzie zaczęli zmieniać się w zmarłych, którzy jednak nie mogą umrzeć. Mają zachowaną świadomość, lecz ich serce nie bije. Wygladają jak trupy i nigdy nie przestają odczuwać bólu. Elantris wjednej chwili z raju zamienia się w miasto żywych trupów. Co gorsze, przemiany nadal zachodzą i raz na jakiś czas do miasta wrzucany jest kolejny nieszczęśnik,który nie miał szczęścia. W takim oto świecie poznajemy naszych bohaterów. Książe Raoden jest synem króla Arelonu. Jak się okazuje wysoko urodzonych przemiana nie oszczędza. W tajemnicy zostaje wrzucony do Elantris gdzie musi sobie poradzić w nowym otoczeniu. Książniczka Serene  z Treodu właśnie jechała do Raodena aby go poślubić wiążąc obydwa państwa sojuszem. Trochę się zdziwiła, gdy po przyjeździe okazało się, że jest wdową. Nie wyznano jej oczywiście jaka hańba dotknęła jej narzeczonego, łatwiej było upozorować śmierć. Ona też musi się odnaleźć w nowym kraju, w nowej sytuacji tym bardziej, że do miasta przybył Hrathen, wysoki kapłan obcej religii i imperium. Jest on trzecią osobą tej historii. Ma za zadanie nawrocić kraj na swoją wiarę, inaczej za kilka miesięcy jego władca najedzie i zniszczy Arelon. Albo przekona cały kraj do zmiany wierzenia albo zostaną wyrżnięci, niewdzięczne zadanie, prawda?

Wokół tej trójki kręci się cała historia, która jest bardzo wciągająca. Jest odkrywanie tajemnic umarłego miasta, są wątki polityczne i ukryte intrygi. każdy znajdzie tu coś dla siebie. Przytłaczać mozę trochę natłok postaci, które autor nam przedstawia. Po 3 dnia bez czytania byłem lekko zdezorientowany, ale szybko wróciłem na odpowiednie tory. Tak na prawdę, to nie mam za bardzo do czego się przyczepić. Z perspektywy jednak kolejnych powieści, widać, że jest to pierwsza książka Sandersona. Świat, który wykreował jest bardzo dobrze zaprojektowany, lecz nie jest tak monumentalny jak kolejne. W zasadzie to skupił się na jednym mieście, które ma związek z krajem. Później jego wizje są bardziej globalne. Również w bohaterach można się doszukać pierwowzorów późniejszych postaci. Któryś już raz zauważyłem, że Sanderson świetnie by się sprawdzał w pisaniu książek dla kobiet. Drogie panie, nie chciałybyście poczytać o księżniczce, która w dzień ślubu została wdową i przed nią nowe życie na nieznanym dworze? Podobnie jak w 'Siewcy" wojny kobieca postać jest bardzo mocno zarysowana. Mnie najbardziej do gustu przypadł czarny charakter, a więc Hrathen. Niby to ten zły, ale jednak ma szlachetne przesłanki i nie jest sztampowym złym gościem. jego postać ma bardzo wiele dylematów i dzięki temu przemawia do mnie.

"Elantris" to bardzo dobra książka w stajni Sandersona. Widać, że pisząc jej nie doszedł jeszcze do szczytu swoich możliwości, ale nie przeszkadza to w odbiorze. Dla każdego fana fantastyki polecam z czystym sercem. Odjąłem pół gwiazdki, bo znam jego późniejsze książki, w przeciwnym wypadku ocena była by na pewno wyższa