Original Title: Het verdriet van België

 

I've been told this is considered the masterpiece of Flemish literature. I've also been told when I decided to go to college in Belgium, that I shouldn't say anything bad about this book. Supposedly, they were quite sensitive about it. Turns out this isn't a problem at all, as I haven't met people yet who have read this book.

 

It starts of quite good actually, the first 200 pages, are in fact a book, and it is interesting to read. After that, the story continues for another 500 pages with very short passages about day to day life. Nothing really happens, except for the main character to get sexually abused and 'write' the first 200 pages. It almost looks like this second part is a draft for what could have been the second part of this novel. It feels unedited.

 

Bij Nederlands is Het verdriet van België van Hugo Claus een van die boeken van het hoogste niveau. Verschillende mensen zijn al op de hoogte van mijn wil een goede lijst voort te brengen en dat ik daarom dus dit boek gekozen heb. Maar er is meer, ik wilde ook graag een Vlaams boek op mijn lijst zetten, omdat anders het evenwicht Nederland/België wel heel erg verstoord was.

Wij zien in Het verdriet van België de ontwikkeling van Louis Seynaeve in Walle, België (of beter: Vlaanderen) gedurende de jaren vlak voor tot vlak na de tweede wereldoorlog. Het verhaal begint wanneer Louis op elfjarige leeftijd in het 'Gesticht'. Na het uitbreken van de tweede wereldoorlog speelt dit een belangrijke rol in het verhaal. Geen heldendaden, maar een gewoon leven.

Een behoorlijk dikke pil, dit boek van 750 pagina's. Het eerste dat opvalt, behalve de omvang, is het Vlaams. Ik lees niet zovaak Vlaamse boeken, en ik vind dat altijd wel grappig om zo de verschillen tussen het Nederlands en het Vlaams te zien. Moeite het te volgen heb ik eigenlijk niet, want ook ik ben opgegroeid met KetNet en Belgische zwemles. Sommigen mensen schrijven dat het taalgebruik en de zinsopbouw soms lastig is, maar dit heb ik niet zo ervaren. Ik vond het best lekker lezen. In het begin duurde het even voor ik in het verhaal zat, maar later ging het toch op een redelijk tempo. Het eerste deel van het verhaal, is een verhaal in een verhaal, en je merkt het ook een beetje aan de stijl van dit eerste deel. Het tweede deel gaat over de tweede wereld oorlog en hierna. Hier lopen meer verhaallijnen door elkaar. Ik vond het verhaal redelijk, niet fantastisch zoals sommigen, niet dramatisch slecht zoals sommige anderen. Soms was het een beetje langdradig, een paar dingen vond ik erg vreemd, maar over het algemeen was het een redelijk boek. Ik zal dan ook gaan voor 2,5 sterren. Dat vind ik wel verdiend..

The Sorrow of Belgium is supposed to be the single most important book by a Flemish author. I can agree why some (most?) people believe so, but even for an avid reader as myself, I did have to overcome some difficulty and boredom getting to the end of it. However, the further the story progressed, the more interesting and even captivating it became.

After reading the book and taking some time to contemplate over it, I must come to the conclusion however that it indeed is a magnificent opus and that I'm very happy to have read it.

I'm not sure how well it would read in a translated version, as it's *very* Flemish, indeed.