Dawno dawno temu, czytałam sobie Siewcę wiatru. I odpadłam, bo ona miała kobaltowe loki - strasznie mnie drażniło ciągłe wspominanie o kolorze włosów poszczególnych bohaterów, tak jakby to było istotne dla fabuły. Wróciłam po latach, przesłuchałam prawie 50 godzin przygód Daimona Freya i uznałam, że to jest dobre.

 

Cykl Mai Lidii Kossakowskiej nazwałabym anielskim fantasy, o zabarwieniu polityczno-epickim, i pewnie gdzieś tam minęłabym się z prawdą. Nikt nie lubi etykietek, a dawanie ich powieściom nie jest moim życiowym celem. Jestem czytaczem, lubię literaturę lekką i przyjemną - szczególnie gdy zabieram się za audiobooki, bo skupienie na słowach nie zawsze jest takie samo.

Ares 3 – trzecia załogowa misja na Marsie, przekonuje się na własnej skórze jak niegościnna jest to planeta. Sześcioosobowa grupa astronautów, zmuszona jest ewakuować się z powierzchni czerwonej planety – niespodziewana burza piaskowa, o zbyt dużej prędkości zagraża ich bezpieczeństwu. Oczywiście nic tu nie idzie zgodnie z planem. Po tyłku dostaje się Markowi Watneyowi, który w myśl zasady „nieszczęścia chodzą parami” najpierw obrywa anteną po żebrach, a potem zostaje sam. Cały świat uważa go za zmarłego, ale bohater o dziwo się nie załamuje. Po wnikliwej analizie swoje sytuacji i dostępnych środków, zaczyna wielki życiowy plan „jak przeżyć cztery lata na Marsie i wrócić do domu”.

Po więcej zapraszam TUTAJ.

Żeby napisać kilka słów o Salamandrze czekałam do dyskusji na DKK. Dyskusja w zasadzie się nie odbyła - można o tym poczytać TUTAJ.

Powieść ma w sobie pewną toporność, jest przeładowana wiedza i para-wiedzą. Podczas analizy raczej wyciąga się z niej poszczególne elementy, niż patrzy na całość ogólnie. Przez co jej odbiór bywa trudny.

Jednak tekst Grabińskiego ma w sobie pewną magię, sporą dawkę niepokoju i mnóstwo tropów, których szukanie i analizowanie jest zajęciem ciekawym chociaż pracochłonny. I po kilku latach wiem, że można z niej wyciągnąć naprawdę wiele.

Jeszcze raz o The Sleeper and the Spindle. Próbowałam się dostać do ilustrowanej części książeczki inną drogą - znów bez powodzenia.

Czyli frustracja e-czytelnika w UK część druga.

Kilka słów o publikacji na blogu Iwona Magdalena.

Teksty Jacka Kaczmarskiego są bardzo prawdziwe i odnoszą się do wartości nieprzemijających, a muzyka jest na tyle oryginalna, że nie łączy się z żadną modą, dzięki czemu nie przemija. Nie ma tu powierzchowności. Ludzie szukają wartości w tych tekstach – pozytywnych wartości: prawdy, miłości, uczciwości wobec samego siebie, które są w życiu fundamentalne. No i ten honor, lojalność, Chodzi o proste wartości, z którymi się rodzimy, a które w trakcie życia tłumimy.

by Piotr Przybyła