Czy to śnieg, czy to wiatr, upał lub inne niesprzyjające warunki pogodowe Marcin Ciszewski dalej pisze o komisarzu Tyszkiewiczu i jego ekipie. Czy i tym razem uda mu się rozbić układ i uniknąć konsekwencji politycznych? I to wszystko w zamglonej Warszawie, gdzie nie widać wyciągniętej przed siebie ręki? Zaraz się przekonamy.

Minęło 6 lat od pamiętnych Mistrzostw Europy w piłce nożnej w Polsce kiedy to Jakub udaremnił serie zamachów terrorystycznych. Od tego czasu nieco się pozmieniało. On sam został ojcem, jego najlepszy przyjaciel Krzeptowski dał się zaobrączkować przez koleżankę z pracy Jadwigę, układ polityczny też nieco się zmienił, ale bez większego wpływu na pracę policjantów. Jednak stara władza odchodzi i za dwa tygodnie musi oddać swoje stołki opozycji. Głowy na pewno się posypią a nowi włodarze ustawią swoich ludzi na pustych stanowiskach. I w takich okolicznościach obok Okęcia spada samolot rosyjskiego MSZ z ministrem na pokładzie .Wszyscy martwi a skandal międzynarodowy wisi na włosku, Dodatkowo ludzie Tyszkiewicza schwytali dwóch niedoszłych zamachowców Islamskich. Pojawiają się też demony z przeszłości jak wojskowe układy, albo stara znajoma Maria Potocka jak zwykle bardzo ponętna. Autor nie byłby sobą, gdyby nie dorzucił trochę nieszczęść u głównych bohaterów. I tym sposobem Jakub ma wielki kryzys w małżeństwie, natomiast Krzeptowski, no cóż, sami się przekonacie. 

Mam tu spory problem z "Mgłą". Oczywiście kwestia związku tytułu z fabułą jest tu tylko iluzoryczna i byłem na to przygotowany. Ale w glisty dzień rozbijać samolot Rosjan? Pomysł odważny i kontrowersyjny. Jednak pomijając go znów mamy terrorystów i wewnętrzny układ polityczny i Jakuba pośrodku tego. To już było i to nawet nie tak dawno. W "Upale" wyszło to bardzo zgrabnie. Tutaj jakoś mi nie pasowało. To pierwsza książka z serii, która do mnie nie trafiła. I nie o tematykę chodzi ale o brak pomysłów na coś nowego .Zabieg z katastrofą lotniczą w mgle jest tanim chwytem i to niezależnie od orientacji politycznej.

"Mgła" mnie nie porwała. Nie wniosła nic nowego i odkrywczego do historii o Tyszkiewiczu. Czytałem siłą rozpędu bez większych emocji. Poprzednie tomy są stanowczo lepiej dopracowane i bardziej zajmujące.

Był Śnieg, był Upał teraz czas na Wiatr. "Pogodowa Seria" jak ją nazywam w domu ma się całkiem nieźle i powstają kolejne tomy. Sprawdźmy więc w jakie tarapaty wpakuje się tym razem Jakub Tyszkiewicz, bo co do tego nie można mieć wątpliwości.

Jakub to gliniarz z niewielkim stażem. Wraz z kumplem Stanisławem Krzeptowskim byli żołnierzami lecz różne okoliczności zmusił ich do odejścia i wstąpienia do policji. Ich historię poznać możemy dokładniej w poprzednich tomach, lecz tutaj nie jest istotna. Tym razem bowiem obaj panowie wraz z żona Jakuba wybierają się na Sylwestra. Jak widać powiesć całkiem na czasie. Sylwester jest dosyć nietypowy, ponieważ na Kasprowym Wierchu spędzany z grupką ludzi którzy uczęszczają na co dzień do wspólnego klubu fitness. Niestety wzmagający wiatr stawia tą wyprawę pod znakiem zapytania. Co więcej okazuje się, że jednym z członków imprezy interesują sie służby specjalne. Uwięzieni na szczycie Kasprowego czeka ich konfrontacja zarówno z komandosami jak i pogarszającą się pogodą.

Nie znacie opisanych powyżej bohaterów? NIc nie szkodzi. "Wiatr" pod względem chronologicznym jest prequelem pierwszego tomu, jednak nie wymaga on jego znajomości. Tak na prawdę, jest opis pierwszego spotkania naszych gliniarzy z Benem Barlowem, który pojawia się na kartach kolejnych książek. Można się wziąć za tą książkę zarówno na przywitanie z serią, jak i już po przeczytaniu wcześniejszych książek. A co znajdziemy w środku? Dokładnie to, do czego przyzwyczaił mnie autor już wcześniej. Przede wszystkim mnóstwo akcji .Miłośnicy powieści policyjnych i z siłami specjalnymi w tle będą zachwyceni.W połączeniu ze zgrabnie skrojonymi bohaterami i bardzo przyjemną narracją  lektura praktycznie sama się czyta. Nie znajdziemy tu jednak pogłębienia sylwetki bohaterów. Na to był czas we wcześniejszych tomach. "Wiatr" należy traktować jako lekkie i płynne wejście w tematykę. W swojej kategorii jest idealne.

'Wiatr" jest doskonałym przykładem jak można pisać dynamicznie, ciekawie i płynnie. I to jeszcze po polsku. I o Polsce. Dla amatorów literatury sensacyjnej pozycja obowiązkowa. Dla tych, którzy dopiero rozpoczynają swój romans z tym gatunkiem również serdecznie polecam. Prawdopodobnie zostaniecie wciągnięci w jedną z lepszych serii o tematyce policyjno- sencjacyjnej

Jakiś czas temu miałem okazję zapoznać się z twórczością Pana Ciszewskiego. Zapowiedziałem wtedy, że chętnie bym poznał dalsze losy Jakuba Tyszkiewicza i Krzeptowskiego. Jakoś tak się złożyło, że okazja się nadarzyła o czym z chęcią zaraz Wam opowiem.

"Upał" swoją fabułę umiejscawia całkiem niedaleko bo w Warszawie. Tak jak poprzednia część pozwala nam na precyzyjne śledzenie wędrówek bohaterów, pod warunkiem oczywiście, że topografia stolicy nie jest nam obca. Nie miejsce jest jednak najwazniejsze, a czas. Tyszkiewicz bowiem stoi na czele specjalnie powołanej jednostki mającej na celu walkę i udaremnienie działalności terrorystycznej podczas EURO 2012, które miało miejsce w naszym kraju parę lat temu. Dwa dni przed bardzo ważnym meczem naszej reprezentacji na Stadionie Narodowym dochodzi do nieudanego zamachu samobójczego w samym centrum Warszawy. Jakub musi zrobić wszystko, żeby zapewnić bezpieczeństwo podczas tego spotkania, a więc wykryć i złapać ludzi za tym stojących. Nie pomaga ani lejący się z nieba ukrop, ani świadomość, że do meczu coraz bliżej...

Czy jest coś co wyróżnia tą książkę spośród innych? Na pewno tematyka, która była bardzo na czasie w momencie premiery (kwiecień 2012). Lepszej daty autor nie mógł chyba sobie wymyślić. Ale to było kilka lat temu. A co z dniem dzisiejszym? Otóż dzisiaj jest równie świeża ze względu na ryzyko zamachu. Jak zachowały by się nasze służby w takim przypadku? Jaka była by reakcja rządu i oczywiście samego społeczeństwa? To dobre pytania, na które autor zgrabnie odpowiada. Jeżeli zaś chodzi o całą resztę, to jest... poprawnie. Niczym więcej się "Upał" nie wyróżnia. Solidna powieść sensacyjna, z kilkoma zwrotami akcji i bohaterami, których zdażyliśmy już poznać. Troszkę tych bohaterów zabrakło jednak wg mnie, ponieważ skupiono się Tyszkiewiczu i Krzeptowskim a resztę potraktowano po macoszemu. Za to wprowadzono nową rudą intrygującą agentkę. Czy to dobrze? No dobrze, ale ja bym wolał dalsze rozwinięcie świeżego zwiazku z Jadwigą, albo kilka słów więcej o policyjnym informatyku. Autor dał posmakować cukierka, ale tylko polizać. Resztę zabrał i schował do torebki. Wszystko to jednak jest tylko czepialstwem, bo książkę czyta się dobrze i szybko. Typowa męska literatura, która jest wypełniona akcją, strzelaniną i testosteronem. Tylko tytuł mnie wkurzył. Bo o ile w "Mrozie" mieliśmy bardzo ważną rolę do odegrania jaką miała pogoda, to tutaj jest wciśnięta na siłę. Na siłę, bo małe zlodowacenie w poprzednim tomie było bardzo istotne i dla fabuły i dla czytelnika. Tutaj można skwitować wszystko zdaniem, że w Warszawie było gorąco. Upał na nic nie wpływał, ot po prostu nawiazanie do pierwszego tomu. Zostałem oszukany, ale bardzo się nie gniewam.

"Upał" to solidna dawka emocji i męskiej literatury. Tematyka i umiejscowienie akcji jest bez wątpienia dużą zaletą. Jednak porzucenie rozwinięcia poprzednich postaci kosztem nowych podobało mi się juz o wiele mniej. ALe ogólnie plusy rekompensują minusy, więc ocena będzie taka, jak w "Mrozie". Autor trzyma poziom, może kolejnym tomem nieco go podniesie

Pogoda ostatnio nie rozpieszcza. Mamy połowę kwietnia, a tu deszcz, grad i śnieg. I nocne przymrozki nawet. Tragedia. Ale my tu narzekamy, a może ktoś ma gorzej? Może ktoś się musi zmierzyć z małą Epoką Lodowcową i to w samym centrum Warszawy? A w dodatku udaremnić zamach stanu. Tiaa. Patrząc na to z tej perspektywy to wcale nie mamy tak źle, prawda?

Jakub Tyszkiewicz jest nadkomisarzem w stołecznej komendzie. Właśnie utworzono specjalny wydział, którym dowodzi majacy zająć się sprawą zabójstwa pewnego nikomu nieznanego meteorologa Wicherka (sic!). Sprawa jest podejrzana, tym bardziej, że do pomocy dostają śledczego z Krakowa. Jak można się domyślić, nie jest to zwykłe śledztwo. Jeżeli dorzucimy do tego serię zamachów na ważne persony w kraju zaczyna się robić nieciekawie. Tym bardziej, że temperatura za oknem niepokojąco spada. Ok, jest grudzień, zbliżają się Święta, ale -20? A nie, poczekaj -20 to było godzinę temu. Teraz mamy -30* i nadal spada. Coś tu jest bardzo nie halo i Tyszkiewicz zostaje zmuszony się tym zająć.

Na początku pragnę zaznaczyć: Tyszkiewicz nie jest super komandosem, który w stylu Rambo wpadnie w środek przeciwników i dzięki nieskończonej amunicji wykosi wszystkich. To nie ten gatunek literacki. Kuba jest dobrym gliną z kilkoma niespodziankami w życiorysie, który troszczy się o swoją żonę i najbliższych. Dzięki temu łątwiej zrozumieć jego motywacje i postępowania. Autor w bardzo przystępny sposób opisał jego życie prywatne, dzięki czemu można się było utożsamić z głównym bohaterem. Mamy więc glinę, który odpowiednio zmotywowany podejmuje się rozwiązania sprawy kilku zabójstw prawdopodobnie ze sobą powiązanych majacych na celu destabilizację państwa. W jakim celu i kto za tym stoi? To już doczytacie sami. Dodatkowo mamy kilka ciekawych zwrotów akcji, kilka niespodzianek, fajnie nakreślone postacie drugoplanowe stanowiące zespół Jakuba oraz coraz gorszą pogodę, która istotnie utrudnia wszystkim życie. Scenariusz dosyć znany(może oprócz tej pogody) i oklepany, lecz działa bardzo dobrze. Po raz kolejny potwierdza się powiedzenie, żę sprawdzone działa najlepiej. Czy jest więc coś co wyróżnia tę pozycję spośród całej masy innych podobnych kryminałów/thrillerów? Męski target. Opisywania działania służb policyjnych oraz jednostek specjalnych jest raczej literaturą męską i do takiej grupy odbiorców jest skierowana. Nie oznacza to, że płeć piękna niczego tu nie znajdzie, lecz zdecydowanie książkę polecałbym facetom.

"Mróz" jest solidnym przedstawicielem męskiej lteratury na pograniczu kryminału i thrillera. Jeżeli czytaliście kiedyś prozę Pani Kozak, to bez problemów polubicie i Pana Ciszewskiego.

Krótko po żołniersku: książka generalnie ciekawie napisana, ale miejscami o wiele bardziej zakręcona niż chińskie dzień dobry