En dan nog iets (And then something else) is the sequel to Taal is zeg maar echt mijn ding (Language is like totally me, you know). The format is still the same, very short passages about language-related things.

 

En dan nog iets is het vervolg op Taal is zeg maar echt mijn ding. Paulien Cornelisse is ondertussen een stuk bekender geworden, maar heeft toch nog de tijd gevonden wat leuke taal zaken te vinden die in het boek passen.

Probleem is natuurlijk dat het moeilijker wordt om leuke dingen te vinden. Er zijn natuurlijk heel veel dingen mis met taal, maar de leukste en meest opvallende zijn al behandeld in Taal is zeg maar echt mijn ding. Het is daarom dat ik me ook afvraag hoelang dit format nog blijft werken. Ik weet niet of ze van plan is nog meer boeken te gaan schrijven in dit idee. Maar dit boekje leest makkelijk weg, al is het natuurlijk leuker om af en toe gewoon een klein stukje te lezen.

 

 

This book discusses the Dutch language, and mostly what mistakes everybody is apparently making all the time. Some of these are in fact really weird when you stop and think about them, but unfortunately in this book, there is also a lot of things that were put out of proportion in my opinion.

 

Deze leek mij van tevoren heel erg leuk. Ik had al verschillende stukjes gehoord van andere mensen of op televisie en die vond ik wel goed gevonden, dus wilde ik graag het hele boekje lezen.

Helaas vond ik het niet allemaal even goed. Toegegeven, waarschijnlijk is het beter wanneer je niet alles direct achter elkaar leest, zo'n soort boek is het wel. Maar ik merkte dat er gewoon ook vrij veel 'fouten' in stonden die ik wel erg muggenzifterig vond (er is vast ook iets mis met dat woord). Bij tijd en wijlen wel heel erg leuk, soms wat flauw.

 

 

Een leuk boekje vol columns over taal. Grappig om tussendoor even te lezen, maar ik moet zeggen dat ik haar vorige boek ("Taal is zegmaar echt mijn ding") leuker en vernieuwender vond!

Luchtig boekje vol korte spitsvondige anekdotes, kwinkslagen en overpeinzingen over het fenomeen taal (verrijking, verloedering en alles wat daar zeg maar soort van tussenin zit). Taal is zeg maar echt mijn ding is grappig om de herkenbaarheid en de rake bevindingen van columniste en cabaretier Cornelisse, maar vooral ook om de absurdistische humor (vaak verpakt in de teksten bij de illustraties).

Onze taal, elke taal, leent zich natuurlijk uitstekend voor geestige analyses. Cornelisse is bij vlagen dan ook hilarisch. In Spanje zou je het ziekenhuis in gemept worden voor Motherfucker, hier nemen we het niet zo nauw met de familiebanden en fock you’en we er lustig op los. Ni Hao was ooit, toen Chinees nog een bijzondere taal uit Verweggistan was, een erg toffe (tegenwoordig vet gave) begroeting en Amerikaanse uitspraken als talk to the hand, whatever en ennieweeee worden vooral door studentes met paardenstaarten gebezigd (ai, denk ik dan..). Sex en Seks zijn twee totaal verschillende dingen en woorden die seksuele handelingen beschrijven pertinent niet sexy. Ook taaltrends komen aan bod. In grootmoeders tijd was het devies 'niet klagen, maar dragen', later werd dat 'ermee omgaan' en nu pakken we alles op en aan. Wel zo proactief natuurlijk, die hands on-mentaliteit... 

Cornelisse doseert haar ‘gevatheid’ (zowaar, inderdaad ironisch bedoeld hier) niet altijd even goed, waardoor haar herhaaldelijke bijdehante opmerkingen gaandeweg toch een tikje ergerlijk worden. Maar toch, Taal is zeg maar echt mijn ding is gewoon leuk.