Ta niewielkich rozmiarów książeczka towarzyszyła mi przez blisko 5 lat, od mojej wizyty w położonej w Burgundii wioski Taizé. To krótkie rozważania na każdy dzień roku napisane przez br.Rogera. Wyjątkowo trafne spostrzeżenia, mogą być inspiracją lub pomocą w modlitwie. Odkładam ją na półkę, ale z pewnością nie raz wrócę do niej. 

Bycie człowiekiem bywa nieznośne, trudne, nieraz przytłaczające. Jednak nie mogę zaprzeczyć, że człowieczeństwo, wszystko to co stanowi mnie jako stworzenie, osobę, świadomy byt jest źródłem wielkiej radości. Choćby pobieżne spojrzenie na mnie pozwala mi dostrzec głęboki sens, który po prostu cieszy. I tyle. 

Światowe Dni Młodzieży w Kolonii w 2005 roku są bardzo istotnym punktem w mojej dotychczasowej przygodzie życia. Ta książka będąca zbiorem przemówień i homilii z tego właśnie świętowania jest dla mnie takim spojrzeniem w przeszłość, powracaniem do tego wyjątkowego czasu. To także swoista konfrontacja tych prawie 10 lat które minęły, przyglądanie się sukcesom i porażkom w świetle słów, które głęboko zapadły mi w pamięć. Równocześnie jest wybieganiem w przyszłość, bo uniwersalne treści są wielkim wezwaniem do trzymania się tych ideałów, które tak mnie poruszyły na progu dorosłości i stały się częścią życiowego programu. 

Przewodnik po mojej ukochanej Barcelonie, już kilka razu miałam go w walizce. Przydatny, choć nie perfekcyjny. Zdecydowanie przydałaby się lepsza mapa. Poza tym całkiem ok, choć format raczej nie kieszonkowy, za to ładnie wydany i przystępny.

Do Taizé przyjeżdża się jak do domu, do swojego miejsca. Nawet jeśli jest to pierwsza wizyta, czujesz się u siebie. Skąd to się bierze? Z uroku miejsca? Ot mała wioska w Burgundii, są pewnie bardziej urokliwe. A może z tylu młodych ludzi wokoło? Tylko, że nawet kiedy prawie puste, to miejsce porywa, a i młodzi ( i nie tylko) nie pojawili się w Taizé od razu. Ba! Byli wręcz nieproszonymi gośćmi zakłócającymi spokojny dotąd żywot młodej ekumenicznej wspólnoty. No to jak to w końcu jest? Pomocą w odpowiedzi może być ta niepozorna książeczka, zbiór zapisanych reguł Wspólnoty i myśli założyciela. Ledwie kilkadziesiąt stron, prostota. Tak Jezus Chrystus i przejmująca wręcz prostota to fundament Taizé. Jak widać po wielkich tłumach co roku pojawiających się w tym zakątku Francji i gromadzących się na organizowanych przez Wspólnotę spotkaniach na wszystkich kontynentach, taka mieszanka jest zachwycająca i porywająca. W prostocie serca zadziwić się, to jest dopiero sztuka.