Justyna Kopińska to jedna z lepszych autorek reportaży. Wielokrotnie otrzymywała za nie liczne nagrody, dlatego wiedziałam, że ów zbiór mnie zachwyci. Tym razem obnaża wady wymiaru sprawiedliwości w Polsce. 

W książce znajdziemy między innymi reportaż o dręczonych pacjentach szpitala psychiatrycznego w Starogardzie Gdańskim, czy próbie ukrycia trudnych spraw o zabójstwo, o żonie seryjnego zabójcy Mariusz Trynkiewicza, o życiu i tajemniczej śmierci minister Zbrojewskiej, o podwójnej eutanazji kochającego się małżeństwa, o prezydencie Zduńskiej Woli, któremu współpracownicy musieli płacic haracz i o tym, dlaczego przez policyjne statystyki nie szuka się zaginionych. 

Niektóre z tych tematów znamy z telewizji, częścią z nich karmiły się brukowce. "Polska odwraca oczy" stanowi zbiór reportaży, które były publikowane w różnych pismach, ale zebrane w całość porażają jeszcze mocniej. Uderza z nich zło i niesprawiedliwość. Nadzieję może stanowić obietnica kary dla winnych. Autorka szuka człowieka i jego prawdy. 

Książka dostarcza wielu bardzo mocnych emocji. Jak gniew, szok, niedowierzanie, przerażenie, że takie rzeczy dzieją się w XX wieku w naszym kraju. Reportaże obnażają układy, które mają na celu ukrycie i chronienie przestępców. 

To lektura trudna, bulwersująca, ale zdecydowanie warta uwagi. Pomimo malej objętości potrzeba dużo czasu by ją przeczytać. 

Autor jest leśnikiem w rezerwacie przyrody w Niemczech. Całe swoje życie zawodowe poświęcił poznawaniu funkcjonowania lasu. 

Owa książka okazała się miłą odmianą od tego co zazwyczaj czytam. Zawiera fakty bardzo istotne, o których powiem szczerze nie miałam zielonego pojęcia. Drzewa są dla nas bardzo ważne i dla naszej planety też. 

Peter Wohlleben obrazowo i ciekawym językiem pisze o zdumiewających zdolnościach roślin. Mi teraz las jawi się jako zgrana społeczność, która czuje, myśli i współgra ze zwierzętami. Możemy tu znaleźć historię o przyjaźni, miłości czy zasady zachowania drzew. Po przeczytaniu lektury zaczynamy postrzegać drzewa z innej perspektywy i bardziej je doceniać. Zmienia spojrzenie na świat roślin. Uważam, że drzewa to bardziej ludzkie organizmy niż niektórzy ludzie. 

Dużym plusem książki jest to, że czyta ją się szybko i łatwo. Niby naukowa, a jednak się w niej emocje. Polecam miłośnikom przyrody oraz tym, którzy chcą się więcej dowiedzieć o otaczającej nas naturze. 

Książka jest świetna!!!!!

Narratorką i główną bohaterką książki jest Wisława, zwana przez wszystkich Wiśnią. Jest to opowieść o paczce przyjaciół mieszkających i studiujących w Krakowie. I o tym, że życie studenta nie jest wcale proste jak nam się wydaje. O wyborach jakich dokonują, rozterkach, wątpliwościach czy obrali dobry kierunek i dylematach oraz popełnianych błędach i konsekwencjach.
Książkę czyta się lekko i przyjemnie. Polecam dla relaksu.

Książka jest jednym z tomów Trylogii Owocowej, nie wiadomo dokładnie który, ale wspólną cechą jest owocowe imię głównej bohaterki.

Malina kończy studia i nie bardzo wie co ma dalej w życiu robić. Nie ma celu w życiu, nie ma pracy i usilnie poszukuje prawdziwej miłości.

Zaliczyła bym ją raczej do mało ambitnej lektury. Taka na jeden wieczór...dla rozluźnienia.

Przed chwilką skończyłam "Rok 1863". Podobała mi się tematyka tej książki. To wzruszająca powieść i nie raz uroniłam łezkę nad losami powstańców - młodych chłopców pełnych marzeń, patriotyzmu i poświęcenia dla Ojczyzny. Powieść o pierwszych miłościach, przygotowywaniu się do powstania i gotowaniu. Aż czułam realnie zapachy z kuchni Józefowej. Nawet zaznaczyłam sobie kilka przepisów do wypróbowania, np. nalewka wiśniowa, pączki z konfiturą i smalec.

Historia rozpoczyna się od powrotu panny Anielki z pensji do rodzinnego Drozdowa, gdzie czeka na nią brat Karol i schorowany ojciec. Pisarka przybliża nam losy rodziny Zagórskich i zaprzyjaźnionych z nią osób w okresie zbliżającego się Powstania Styczniowego, z jego dobrymi i złymi stronami oraz z wszechobecnym patriotyzmem. Anielka przeżywa pierwsze uniesienia miłosne, a powstańczy szykują się do walki o wolność narodu. Po pierwszych potyczkach Karol traci nogę, Tomasz Kolbe ginie, a Padlewski zostaje rozstrzelany. Ojrzanowski i Janicki zesłani na Sybir.

Bohaterowie byli przedstawieni bardzo realistycznie i żywiołowo. Ich charaktery i poświęcenie się idei powstańczej są bardzo wymowne. Starają się być dobrymi ludźmi i odpowiedzialnymi za własne czyny, ale czasami popełniają błędy, za które ponoszą konsekwencje.

Trzymałam kciuki za losy zesłańców na Sybir, że wszystko się jakoś w końcu ułoży. Ubolewałam nad tym, że tyle wartościowych ludzi poniosło niepotrzebną śmierć.

Książkę czyta się lekko i bardzo przyjemnie. Tekst jest napisany pięknym językiem bez zbędnych ubarwień. Przede wszystkim ciekawie i czytelnik nie powinien się nudzić.

Tą pozycję polecam z czystym sumieniem. I mam nadzieję, że będę miała szansę zapoznać się z twórczością pani Maludy. i że nie zakończy pracy na tym debiucie.

Na koniec chciałam podziękować A.K.Maludy za książkę.  :)