Moje książkowe "the best":

Najbardziej intrygująca książkowa postać:

Tyrion z książki "Nawałnica mieczy: Krew i złoto" (George R.R. Martin)

Najlepsza okładka:

"Zimny dzień w Raju" (Steve Hamilton), Wydawnictwo Amber, 2008r.

Najlepszy cytat:

"Gdyby ktoś umiał spojrzeć na nas z góry, zobaczyłby, że świat jest pełen ludzi biegających w pośpiechu, spoconych i bardzo zmęczonych oraz ich spóźnionych, pogubionych dusz."

"Zgubiona dusza" (Olga Tokarczuk)

Największe zaskoczenie:

"Martwi za życia" (Graham Masterton)

Najlepszy autor:

Stephen King ("Billy Summers")

Najlepsza książka:

"Billy Summers" (Stephen King)

Największe gnioty:

Najbardziej irytująca książkowa postać:

Harry Hole z książek "Czerwone gardło" i "Człowiek nietoperz" (Jo Nesbø)

Najgorsza okładka:

"Morderstwo w Orient Expressie" (Agatha Christie), Wydawnictwo Dolnośląskie, 1991r.

Najgorszy cytat:

"Wiatr... Dopada cię, ledwie wyjdziesz z namiotu, wygłodniały ledwie wgryza się w każdy odsłonięty kawałek skóry, pożera każdą odrobinę ciała i wypluwa ją wprost w posępne, szare niebo"

"Cień i kość" (Leigh Bardugo)

Największe rozczarowanie:

"Ostatnie dni Sylvii Plath. Biografia" (Carl Rollyson)

Najgorszy autor:

Jo Nesbø ("Człowiek nietoperz", "Czerwone gardło")

Najgorsza książka:
 
"Człowiek nietoperz" (Jo Nesbø)

_______________________________________________________________________________

W liczbach:

Wszystkich przeczytanych książek 50, w tym:

 
Biografie/Autobiografie/Dzienniki/Pamiętniki - 1
Czasopisma - 3
Fantastyka - 3
Film + książka - 2

Horror - 1

Literatura dziecięca - 5
Literatura faktu/Reportaże/Eseje - 1
Literatura piękna/współczesna - 4

Literatura popularnonaukowa - 11

Poradniki - 4
Thrillery/Kryminały/Sensacja - 14

Utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia - 1

W nagrodach:

Nominowani (2)

1) Książka Roku Lubimyczytac.pl (2018)
"Opowiadania bizarne" (Olga Tokarczuk)

2) Nagroda Literacka Nike (2013)
"Mokradełko" (Katarzyna Surmiak-Domańska)

Nagrodzeni (0)

Nie do końca rozumiem zachwyty nad tą książką. Tytuł sugeruje, że poznamy ostatnie dni życia Poetki. I owszem są fragmenty temu poświęcone. Gdyby wyjąć je wszystkie wyszłaby kilkunasto stronicowa broszura, a gdyby streścić mógłby być artykuł w magazynie. Tymczasem mamy książkę, która jest próbą odpowiedzi na pytanie jak wyglądały ostatnie dni Sylvii Plath (o czym najwięcej pod koniec książki) oraz co skłoniło tę kobietę do targnięcia się na swoje życie (co czytelnik poznaje w kilku pierwszych rozdziałach).

A reszta? Reszta, to wywody na temat męża Plath - Teda Hughesa, jej kochanek (niekiedy każdej jednej po kolei), jej psychoterapeutki, siostry męża, i tak dalej, i tak dalej...
Wywody nudne, którym w wielu rozdziałach można było poświęcić mniej miejsca na rzecz właściwej treści - Sylvii, jej życia, problemów, psychiki, powodów jej czynu i tym podobnych. Tego tu mamy jak na lekarstwo.

Dodatkowym minusem są tu liczne odniesienia do twórczości Plath i twórczości jej męża oraz próba wyjaśnienia tego jak ta twórczość tłumaczy wydarzenia faktyczne... W porządku, tylko że autor książki rozwodzi się nad tym w paru rozdziałach - i nie zaliczam tych fragmentów do interesujących.

Owszem, Rollyson wykonał dobrą robotę, co widać po spisie źródeł, którymi się posiłkował a mimo to czytało mi się to wszytko bardzo opornie.

Jeśli komuś pasuje forma i styl wypowiedzi (ciężko się czyta niektóre fragmenty przez użyty tu język); jeśli komuś nie przeszkadza, że w książce o Plath w większości czytamy o wszystkim innym dookoła - to super. Jeśli czytelnik liczy na ciekawą opowieść o Plath, jej życiu i chce spróbować zrozumieć Poetkę to nie polecam. Lepiej uruchomić wyobraźnię i złapać za jej "Dzienniki".

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/11/ostatnie-dni-sylvii-plath.html

As part of my recent entertainment-inspired commitment to reading more Spanish history, I have been  researching titles for my book list. I've identified about a half-dozen or so that I hope to get to over the next year or two. Over the past few days, though, I've been contemplating taking it to another level altogether and try to learn how to read Spanish.

As is so often the circumstance with us bibliophiles, this was inspired by a book -- in this case, Geoffrey Parker's Spanish-language biography of the Spanish king Philip II. It's a doorstop of a book, and one with a curious history; written by one of the foremost American scholars of early modern Europe, it was translated into Spanish in 2010, but published in its original English four years later, albeit only in an "abridged" edition. I have the English-language edition, but my weakness for weighty tomes (especially of subjects as important as Philip) has made this a ridiculously appealing addition to my library.

Now my Spanish history project has renewed my interest with the added idea that I would do so in order to learn the language. The idea would be to purchase a copy (which, while not cheap, is affordable enough) and then over time work my way through its nearly 1500 pages. I'd like to think that as I go along my command of Spanish would grow, but then that presumes that I would even read it in the first place, especially when I have no shortage of books awaiting my attention (including the English-language version plus a second book that Parker write about Philip's grand strategy). So what I'm trying to figure out is this: should I get this, or is the whole idea just an excuse to enable an entirely unnecessary purchase?

Za egzemplarz książki serdecznie dziękuję Wydawnictwu Kobiecemu!