Autor reportażu opisuje jak doszło do tragicznego w skutkach wypadku na wybiegu dla wilków w szwedzkim zoo w Kolmården. Pisze o samym zoo, jego pracownikach, o wilkach i ich naturze, dochodzeniu policyjnym, procesie sądowym. W książce zawiera interesujące fakty z zachowań wilków tak wobec pracowników zoo, jak i odwiedzających program "Bliskiego kontaktu z wilkiem" turystów na niedługo przed tragicznym w skutkach wypadkiem.

 

Książkę przeczytałam z ogólnym zainteresowaniem. Zwłaszcza kilka początkowych rozdziałów oraz rozdziały następujące po pierwszej połowie książki. Plusem jest to, że rozdziały nie są długie, dzięki którym reportaż czyta się szybko. Wśród minusów widzę częste odbieganie od głównego tematu - wypadku i procesu - natomiast większe skupianie się autora na prywatnych odczuciach oraz stosowanie częstych przeskoków czasowych, które niejednokrotnie wprowadzały do lektury chaos.

 

Mimo, iż reportaż ten przeczytałam z zaciekawieniem, to jednak za te minusy obniżam ogólną ocenę, ostatecznie przyznając taką, na jaką według mnie adekwatnie zasługuje.

 

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/12/dobry-wilk-tragedia-w-szwedzkim-zoo.html

 

George Edward Moore (Moore 1919, s. 6)

"Dobry pies" to jeszcze jedna historia o przyjażni ludzko - psiej, czy psio-ludzkiej. Opowiedziana z dwóch perspektyw: psa i człowieka, może trochę razić zbytnią antropomorfizacją jednego z dwóch głównych bohaterów, mnie to jednak nie przeszkadzało. Kocham psy i wiele z nich jest znacznie mądrzejszych od znanych mi ludzi - taki fakt. To co nieprzyjemnie zgrzyta w fabule, to opowieść, jak to człowiek z kompletnych nizin społecznych robi mega karierę w biznesie (klasyczny amerykański sen - niedobrze mi), następnie spada na dno i uwaga: dzięki wspaniałemu systemowi resocjalizacyjnemu staje sie innym człowiekiem - gościem bez skazy. Proszę, lubię bajki, ale niech mają trochę pozorów prawdopobieństwa zdarzeń! Szkoda, że sprawne pióro posłuzyło wypisywaniu takich bzdur. Mimo wszystko można przeczytać - ze względu na wzruszającą historię psa.

  "Dobry pies" to jeszcze jedna historia o przyjażni ludzko - psiej, czy psio-ludzkiej. Opowiedziana z dwóch perspektyw: psa i człowieka, może trochę razić zbytnią antropomorfizacją jednego z dwóch głównych bohaterów, mnie to jednak nie przeszkadzało. Kocham psy i wiele z nich jest znacznie mądrzejszych od znanych mi ludzi - taki fakt. To co nieprzyjemnie zgrzyta w fabule, to opowieść, jak to człowiek z kompletnych nizin społecznych robi mega karierę w biznesie (klasyczny amerykański sen - niedobrze mi), następnie spada na dno i uwaga: dzięki wspaniałemu systemowi resocjalizacyjnemu staje sie innym człowiekiem - gościem bez skazy. Proszę, lubię bajki, ale niech mają trochę pozorów prawdopobieństwa zdarzeń! Szkoda, że sprawne pióro posłuzyło wypisywaniu takich bzdur. Mimo wszystko można przeczytać - ze względu na wzruszającą historię psa.

Why is this book a forgotten Newbery? I had so much trouble finding a used or new copy that I ended up having to get a copy from my library.Dobry is the story of a boy in Bulgaria who wants to become an artist during a time when most people are farmers. The story is full of details about Bulgarian life during the time, the arrival of storks, a massaging gypsy bear, diving through ice to locate a golden crucifix. Why, then, is this book forgotten? The illustrations were initially not compelling, but I grew to appreciate them as the story progressed. There is mention in the book of both peasants and gypsies; could this be why the book is ignored?