Dit verhaal gaat over een tienermeisje dat moest verhuizen en naar een nieuwe school gaan. Zijn woont alleen met haar moeder want haar vader is op zee aan het werken.

Ik vond het een heel poëtisch boek, met veel beschrijvingen over hoe het voelt om een nieuwe stad te verkennen in de midden van een hete zomer, hoe het voelt naar een nieuw, modern school te gaan (een gebouw met veel glas, met het gevoel dat je overal wordt bekijken door de hoofdmeester), en dan later hoe het voelt als haar vader keert terug van zee, bijna een vreemde voor Robinson.

Het book bevat veel zinnen over hoe Robinson zich het leven van haar vader op zee verbeelt. Dit zijn de meest poëtische gedeelten van het boek. Ze ziet hem als beroemde figuren uit Nederlandse gescheidenis die ook naar zee gingen. Deze gedeelten zijn speels en wat grappig.

Maar het was misschien vanwege deze dromerige, speels gedeelten dat ik vond het moeilijk echt in het verhaal te komen. Het hele boek was te dromerig. Het verhaal bevat onderwerpen zoals seksualiteit, ontrouw, en de relatie tussen kinderen en ouders, maar voor mij was het verhaal als een vage droom die verdween voordat het echt op was.