Jip en Janneke is een klassiek boek uit de jaren vijftig voor kleine kinderen. De korte, geestige verhalen zijn geïllustreerd met zwart-wit tekeningen van de dagelijkse leven van twee buurkinderen.

Deze mini-verhalen hebben allebei een echt begin, midden en einde - heel moeilijk te behalen met een zeer kort verhaal. Dit valt de meest op als ik dit boek als volwassene lees - hoe goed deze kleine verhalen zit in elkaar.

Wat valt ook op is dat de verhalen over deze twee kinderen wel vaak andoenlijk zijn, maar nooit walgelijk zoet. Ze leren over de wereld, en natuurlijk veel grappig vergissingen maken onderweg, maar het is nooit onnatuurlijk of geforceerd. Dat is ook moeilijk te behalen.

Sommige van de verhalen mag tegenwoordig een beetje ouderwets klinken, maar verassend niet veel. Nog steeds een heel goed boek.