Kolejny raz. Nic na to nie poradzę. Nie zachwyca.

Przekombinowane. Stanowczo za dużo ideologii (różnych), żeby można to było nazwać dobrą literaturą. Niektóre spostrzeżenia ciekawe, inne naiwne (kara spadająca na ludzkość bo chytra i zła) ale na pewno za dużo tu wszystkiego naraz, istny miszmasz.

To że sytuacja jest z rodzaju nieprawdopodobnych nie znaczy, że postać, jej myśli, działania, spostrzeżenia nie mają być na tyle prawdopodobne, żeby dało się wczuć w sytuację i psychologię bohatera.

Ciekawe i duże zamierzenie a wyszło jakoś tak naiwnie.

Fenomenalny, napisany kapitalnym językiem traktat filozoficzny o umieraniu.
Podejrzewam, że czytelnikowi, który nie miał okazji uczestniczyć, obserwować z bliska umierania, powolnego oddzielania się od świata rzeczywistego, żywego może się to wydać nieciekawe. Chyba trzeba mieć spore doświadczenie a może przede wszystkim dar obserwacji i namysłu nad dziwnością świata, żeby ta książka była czymś "żywym" a nie tylko przekombinowaną powieścią.

Wciskają się te opowiadania do moich myśli niespodziewanie, nie chcą wyjść z głowy. Tworzą nowe połączenia tego co BIZARNE, z tym co znam, czytałam.

Pewnie można by zrobić konkurs na to, kto znajdzie w tych tekstach najwięcej nawiązań, skojarzeń, swoistych cytatów.