Kiedy piętnastoletni Christopher Boone znajduje na podwórku sąsiadki jej zamordowanego psa postanawia rozwikłać zagadkę śmierci Wellingtona. Przy okazji ma szansę napisać detektywistyczną powieść, której będzie głównym bohaterem. Posiadając wiedzę, która pozwala mu na bycie dobrym detektywem zaczyna rozpytywać sąsiadów czy w ostatnim czasie coś niezwykłego nie zwróciło ich uwagi. Niestety, sąsiedzi podchodzą do jego pytań bardzo podejrzliwie, a ojciec, który z powodu śmierci żony samotnie wychowuje syna, wręcz zabrania interesować mu się tą sprawą. Nie powinno to dziwić gdyż Christopher jest bardzo specyficznym dzieckiem. Jego świat jest logiczny aż do bólu, tak, jak matematyka, którą wprost uwielbia. Zna wszystkie liczby pierwsze do 7057 i potrafi wymienić wszystkie kraje świata razem ze stolicami. Nawet najtrudniejsze zadania matematyczne nie są dla niego problematyczne. Jednocześnie nie toleruje jakiegokolwiek dotyku, nie potrafiąc, tym samym, odwzajemniać czułości. Ma trudności z odczytywaniem metafor czy emocji, co w bardzo dużym stopniu ma wpływ na jego nieprzystosowanie do świata, w którym żyje. Jednym słowem Christopher cierpi na zespół Aspergera (odmianę autyzmu) a jego największym problemem są ludzie i zależności między nimi, które dla piętnastoletniego chłopca wydają się być bardzo skomplikowane. Swoje miasto zna jedynie na odcinku dom-szkoła-dom, Dalej nigdy się nie zapuszczał. Ta, zdawałoby się podstawowa wiedza, daje mu poczucie bezpieczeństwa. Kiedy pewnego dnia, zupełnie przypadkowo, znajduje ukrywane przez ojca listy, których adresatką jest jego "nieżyjąca" matka świat chłopca przewraca się do góry nogami. Brak zaufania do rodzica każe mu podjąć drastyczne kroki. Wyrusza w podróż do Londynu by z nią zamieszkać.

Moim zdaniem ta książka to majstersztyk. Genialna w swojej prostocie, ukazująca świat oczami chłopaka z zespołem Aspergera. Czytając, mam wrażenie przebywania w teatrze: odbieram te same bodźce, co główny bohater. Nie ma miejsca na moją wyobraźnię, bo wszystko jest matematycznie sprecyzowane. Momentami czuję się zagubiona od nadmiaru informacji.

Wspaniała, jakże inna od innych książka! Świat widziany oczami osoby chorej na autyzm też jest piękny!Naprawdę polecam!!!!!!!!

Mój ulubiony autor w najlepszej formie!Powoli acz z uporem kompletuję jego książki...Nigdy mnie jeszcze nie zawiódł i tak było również w tym wypadku :)
Paul Copeland jest prokuratorem okręgowym, prywatnie ojcem 6-letniej Cary, wdowcem, filantropem. Człowiekiem poważanym i godnym zaufania, wierzącym w sprawiedliwość, przestrzegającym zasad, starającym się żyć dobrze i godnie. Nie miał jednak łatwego życia,pochodzi z ubogiej, emigranckiej rodziny, kiedy był nastolatkiem na obozie letnim zamordowana została jego siostra, jego rodzina się rozpadła, nigdy nie otrząsnęła się po tragedii. Opuściła go najpierw siostra, następnie matka, która wróciła do Rosji, na koniec jego żona, która zmarła na raka w młodym wieku. 

Po 20 latach od tragicznego lata jego życia w końcu zdaje się normować, jednak przeszłość znów wraca i to w szokujący sposób. Bogaty ojciec jednego z oskarżanych prze Paula o gwałt studenta stara się znaleźć w przeszłości prokuratora ciemne karty. W wątpliwość zostaje poddana śmierć jego siostry, rola Paula w wydarzeniach na obozie,wychodzą też na jaw niechlubne uczynki jego ojca jeszcze sprzed przyjazdu do USA. Mężczyzna brutalnie zostaje zmuszony do stawienia czoła temu, co uznawał za zamknięty, pozostawiony daleko za nim rozdział. 

Akcja powieści rozgrywa się w ciągu kilku, kilkunastu dni. Pojawiają się nowe wątki, nowe nitki w śledztwie i powoli się plotą, by powstała pajęcza sieć do złapania winnych. Owe nitki misternie się plotą, początkowo jest ich mało, a potem więcej, zaś pod koniec powstaje niezły galimatias, bowiem prawda, choć bolesna i okrutna, może skomplikować życie i zniweczyć ambicje polityczne. 

Znakomita powieść mistrza thrillerów. Wątki układają się w spójną całość. Jednak na koniec otrzymujemy zupełnie nieoczekiwane rozwiązanie dawnej zbrodni.

Fabuła jak zwykle jest bardzo oryginalna i tak pokręcona, jak to tylko możliwe. Gang złodziei dzieł sztuki, zaginione brylanty, trup bez głowy, zaginięcie pana Janusza, śmierć jednego świadka za drugim i między tym wszystkim pięć Natalii i mężczyźni ich życia, z których większość jest policjantami. Nie żeby dziewczyny jakoś bardzo się przejęły faktem, że mają pod własnym dachem pół komisariatu. Ależ skąd. Nadal będą kręcić, oszukiwać, włamywać się i kłamać, a przynajmniej celowo mijać się z prawdą. Taki już ich urok i każdy z mężczyzn musi się do tego przyzwyczaić, albo otrzyma wilczy bilet.Niezwykle lekki styl, do którego przyzwyczaiła mnie autorka, sprawia, że książkę czyta się bardzo płynnie i nawet nie zauważa upływu stron.

„Drugi przekręt Natalii” to wciągająca, kryminalna kontynuacja pierwszej części przygód sióstr Sucharskich. Powieść jest lekkim kryminałem, który przypadnie do gustu zarówno tym, którzy kryminały uwielbiają, jak i tym, którzy za nimi niespecjalnie przepadają. „Drugi przekręt Natalii” polecam zwłaszcza tym czytelnikom, którzy pierwszą część mają już za sobą, a do sięgnięcie po pierwszy tom zachęcam tych, którzy jeszcze nie znają tytułowych Natalii. Mam nadzieję, że nie jest to ostatnia książka z tej serii.

 Bardziej do śmiechu, niż do główkowania nad intrygą. Zdecydowanie warto przeczytać! 

Figa to dzielna dwunastoletnia dziewczynka o wielkim sercu, która potrafi rozwiązać problemy zbyt trudne dla dorosłych...

Jest pełna optymizmu i radości. A pięknym , przedwojennym klimatem występującym tam prawdziwie się zachwycałam. Wzruszająca, dająca wiele doświadczeń czytelnikowi oraz pouczająca.

To pierwsza książka Olgi Rudnickiej, którą przeczytałam. A czyta się ją przysłowiowym, jednym tchem i czeka się, co będzie dalej. Najbardziej zachwycające w tym wszystkim są oczywiście Natalie, pięć zupełnie różnych charakterów zamkniętych w jednym domu to musi być mieszanka wybuchowa. Dopiero z czasem zauważamy, że mimo różnic da się zauważyć te same geny u całej piątki. Na początku miałam problem z rozróżnianiem dziewczyn, nawet kiedy wymyśliły jak będą się zwracać do każdej z nich, żeby nie było pomyłek. Potrzebowałam chwili żeby się w tym rozeznać, jak i każdy, kto znalazł się w ich pobliżu.Nie sposób ich nie polubić. Nawet przy tym początkowym chaosie już wiemy, że przyjdzie nam się bardzo zżyć z bohaterkami i razem z nimi przeżywać nadchodzące wydarzenia. A już ich ojciec zadbał o to, żeby miały pełne ręce roboty, prawdopodobnie przeczuwając, ze w innym wypadku mogłyby się zwyczajnie pozabijać. Wątek kryminalny mamy tutaj trochę w tle i z przymrużeniem oka, bo przy siostrach Sucharskich nawet napad z bronią w ręku wypada mało poważnie.

Rewelacyjnie stworzone zostały postacie pięciu sióstr - indywidualności, tak różne, że nie sposób ich pomylić pomimo tego samego imienia i nazwiska. Książka jest rewelacyjna, polecam ją każdemu, kto lubi literaturę pogodną, wesołą, nie dla ponuraków.