Spotkania z książkami Pana Wiśniewskiego zawsze mają swój urok... Jako, iż jedną z moich ulubionych form jest opowiadanie to Molekuły... przyjęłam z dużą dozą radości... Nie zawsze mam ochotę czytać powieści, są chwile, że najlepiej człowiek sięga po coś krótkiego, bo nie ma możliwości zagłębienia się w losach 'tomowych' bohaterów... Tym razem padło na opowiadania Janusza Leona Wiśniewskiego. Muszę przyznać, iż mnie zadowoliła ich lektura.

 

Molekuły emocji... to zbiór kilkunastu krótkich opowiadań, opowiastek w sumie, traktujących o ludzkich losach, ich emocjach... tych codziennie przeżywanych i tych niecodziennych... tych gwałtownych, silnych... i tych chwilowych, błahych... jakkolwiek wszystkie one mają większy lub mniejszy wpływ na dalsze losy bohaterów. Autor udowadnia, iż to my sami odpowiadamy w największej mierze za to, co przeżywamy i w jaki sposób to czynimy. Tym samym daje nam 'dobrą radę' byśmy dbali o swój nastrój i dążyli do tego, by jak najwięcej było w naszym życiu dobrych dni, bo to tylko od nas zależy jak będzie.

 

Książkę polecam! Uważam, że jest dobra:-)

Napiszę tym razem dość nietypowo. Nie zawsze ma się ochotę na czytanie czegoś podobnego, jednak ja ostatnio mam smak na tego typu książki. Może w innym czasie, w innych okolicznościach książka ta nie miałaby dla mnie żadnej wartości, tak w obecnym etapie życia mnie urzekła.

 

Kto poczytuje czasami Gretkowską wie, jak potrafi być momentami kontrowersyjna i "nie dla wszystkich". Przyznam się szczerze, są dni, że i mnie irytuje i denerwuje jej styl pisania, ale to nie jej powieści są inne, to mój nastrój powoduje tę nieprzysiadalność.

Dlatego też na Gretkowską zwyczajnie muszę mieć smak i tylko wtedy sięgam po jej książki. Tym razem lekturę pochwalam i uznaję za dobrą, mimo iż w wielu czytelnikach może "uruchomić" odczucia zupełnie skrajne.

 

Gretkowska wprowadza nas tym razem w świat współczesnej bohemy, która mimo niejednokrotnych złych opinii na jej temat żyje własnym życiem, chwilą "tu i teraz" i co więcej czyni to z wszechobecną zazdrością otoczenia. Tarot... to interesujące połączenie kontrowersyjności charakterystycznej dla Gretkowskiej z humorem, seksem oraz mistycyzmem... Fakt, iż akcja powieści toczy się w Paryżu dodaje tej powiastce jeszcze większego uroku...

Bardzo wartościowa książka. To pierwsza myśl, jaka mi się nasuwa po przeczytaniu tej pozycji. Wartościowa i zdecydowanie godna polecenia - tak młodzieży, bo to powieść dla młodzieży i poruszająca ważne tematy wyborów... jednak to też powieść dla dorosłych, dla bardzo dorosłego, doświadczonego czytelnika także.

 

Terakowska mnie jeszcze nigdy nie zawiodła swoimi powieściami. Zawsze odnajdywałam w nich coś, o czym jeszcze nie wiedziałam... coś, co mnie poruszało, coś co mnie skłaniało do refleksji... Zawsze jej książki pozostawały na dłużej w mojej pamięci... 

Tym razem pani Dorota zaoferowała czytelnikowi powieść o młodej dziewczynie - niespełna dziewiętnastoletniej Ewie... jej życie w jednej chwili ulega gruntownym zmianom... jeden wieczór zmienia jej życie o 180 stopni. Ewa podczas powrotu do domu z dyskoteki zostaje zgwałcona. Konsekwencja gwałtu jest ciąża, z która dziewczyna nie potrafi się pogodzić. Chce dokonać aborcji, jednak to nie takie proste... Nikt jej nie rozumie... Wiele osób się od niej odwraca... Pozostaje sama ze sobą... Nie chce tego dziecka, które jej przypomina o tragedii... jednak pewnego dnia zmienia decyzję co do aborcji - decyduje się, iż maleństwo noszone pod sercem ma prawo żyć, a to iż poczęte w wyniku gwałtu nie jest temu winne. Ewa postanawia urodzić... jak to się wszystko zakończy? Nie napiszę:-)

 

Proponuję zapoznać się z lekturą!

Książki Erica- Emmanuela Schmitta mają to do siebie, że wciągają od pierwszych stron. Tak było i tym razem - przeczytałam tę książkę jednym tchem. Jest to historia młodego człowieka (artysty), który zatraca sens życia i w pewnej chwili ma się z zamiarem popełnienia samobójstwa, jednak to wcale nie jest takie proste... Pewnego dnia spotyka człowieka trudniącego się w sztuce nowoczesnej i... ..."sprzedaje" własną duszę... postanawia zostać żywym dziełem sztuki w rękach swojego twórcy, przez co staje się obiektem zainteresowania mediów. Nasz bohater wiele przeżywa, ma wyjątkowe doświadczenia, obserwuje ludzi, ich zachowania...

Jest to historia o sile miłości, ale także o ludzkiej bezmyślności, o nadziejach i smutkach codzienności...

Mimo, iż momentami książka jest dość przewidywalna, to mimo tego nie zraża. Czyta się ją dobrze. Schmitt kolejny raz w znany sobie sposób dociera do czytelnika już w pierwszych słowach powieści. Jednak nie jest to książka, którą można czytać w zgiełku i pośpiechu - z pewnością wymaga skupienia i chwili spokoju... Pełno w niej refleksji życiowych...

 

Książka na pewno warta jest przeczytania.