Poezja jest dla Pinsky’ego istotnym elementem życia społecznego – to jego zdaniem demokratyczna siła spajającą duszę, emocje i ciało czytelnika w integralną całość. O jego zainteresowaniach świadczą tytuły książek eseistycznych: Democracy, Culture, and the Voice of Poetry (2002), Poetry and the World (1988) i The Situation of Poetry (1978). W twórczości poety trwały ślad odcisnęła pulsująca energia amerykańskich ulic i miast. Jednocześnie swobodnie porusza się on wśród starych mitów, odwołuje się do wielu kultur, wydarzeń historycznych, religii i filozofii.

W młodości grał na saksofonie. Fascynacja jazzem sprawiła, że jego wiersze są niesłychanie muzyczne, a ich rytm i melodia zachęcają do głośnej lektury. Pinsky uważa poezję za sztukę oralną, a sam – obdarzony świetnym, głębokim głosem – czyta swoje utwory w niezrównanie charyzmatyczny sposób, chętnie z towarzyszeniem muzyków jazzowych.