Wpływy kanonicznych poetów zachodnich są w jej poezji równie silne co tradycji literatury Wschodu. Jej twórczość, zainspirowana klasyczną poezją chińską i japońską, charakteryzuje się lapidarnością frazy i precyzją wyrazu. Podejmuje próbę nazwania nienazywalnych, wydawałoby się, doświadczeń oraz olśnień różnorodnymi przejawami życia – nie tylko ludzkiego. Przygląda się uniwersum istnień, życie i śmierć traktując na sposób buddyjski jako immanentną część każdego doświadczenia. Poezja Hirshfield otwiera nas na swobodną kontemplację rzeczywistości; każdemu uważnie dobranemu słowu autorka nadaje wymiar metafizyczny. Pozwala umysłowi czytelnika meandrować swobodnie wśród wywoływanych przez jej obrazy skojarzeń, by poprzez uważną obserwację szczegółu doprowadzić go do odkrycia istoty rzeczy.