Nie wypada mi oceniać swoje dzieła.

Dlatego napiszę tylko - Polecam :)

Książka zdecydowanie dla czytelnika lubującego się w urban fantasy i paranormal romance. "Stigma" to pierwszy tom Trylogii City. Mamy tu miłość, przyjaźń i siłę przetrwania  - nawet kosztem samego siebie. To świat zmiennokształtnych, hybryd i ludzkich istnień wypełniony namiętnością, żądzą władzy i nienawiścią. 

Kliknij tutaj : S T I G M A  a zostaniesz przeniesiony do strony z książką. 

Nie wypada mi oceniać swoje dzieła.

Dlatego napiszę tylko - Polecam :)

A czego możesz się spodziewać w drugim tomie? Zdrad, które tak trudno jest wybaczyć. Wybory, przed którymi stoją bohaterowie. Konsekwencje, jakie muszą ponieść. A przede wszystkim - rozwiązanie tajemnicy z pierwszego tomu. Nowe komplikacje. Nowi bohaterowie. Jeszcze więcej emocji. I prawda, która może zniszczyć ich życia.

Tu nic nie jest takie, na jakie wygląda. 

Kliknij tutaj : S I G N  a zostaniesz przeniesiony do strony z książką. 

Wcześniej przeczytałam trzy pierwsze tomy serii Lux. Teraz tę nową serię. I prawdę mówiąc zagubiłam się we własnych przemyśleniach. Dlaczego? Bowiem mam obraz z jakby dwóch stron. Seria Lux opowiadała nam o życiu ludzi i Luxian, o ich trudach, akceptacjach. Byli tymi dobrymi kosmitami, którzy chcieli po prostu żyć na dobrej planecie, walcząc nie tylko z ograniczeniami Rządu, ale także inną rasą, która odpowiedzialna była za zniszczenie ich planety, Arumi. W tej serii mamy spojrzenie właśnie od strony rasy Arumi, którzy są tak naprawdę jedyną obroną ludzkości przed Luxianami, rasą rządną władzy, którzy twierdzą, iż są najlepsi, na górze łańcucha pokarmowego, a ludzkość to jedynie mróweczki na ich rozkazy. Chcą zagłady ludzkości i rządzić Ziemią, jako swoją planetą. A to właśnie Arumi widzą prawdę, znają ją i próbują walczyć. Nawet w momencie, gdy Rząd staje po stronie Luxian.

I teraz tak sobie siedzę i próbuję dojść, kto jest dobrem, a kto złem. Mam wrażenie, że w każdym gatunku - Luxian, Arumi i Ludzi, są chodzące mendy, rządne władzy za wszelką cenę, uznające się za wyższość. Ale są i ci porządni, którzy po prostu chcą żyć. I chyba właśnie ta prawda jest tu - po środku tego wszystkiego.

Co nie zmienia faktu, że wojna o naszą planetę, o planetę Ziemia, wisi na włosku, a znający prawdę ukrywają się, by przeżyć.

Książka zdecydowanie warta przeczytania. Mamy tu zbrodnię, krew i romans, seks. Mamy dokładnie wszystko, czego można chcieć od dobrego urban fantasy i paranormal romance. Oczarowała mnie. I choć seria Lux była skierowana do starszej młodzieży i młodych dorosłych, tak ta zdecydowanie dla młodych dorosłych i dorosłych czytelników. Miło spędza się z nią czas. Wciąga. Czasem zniewala. Nie jeden raz miałam ochotę wejść w akcję i potrząsnąć bohaterami. Porządnie. I wiem, że chcę jeszcze. Chcę kolejnych tomów. Polecam

"... seks jest jak pizza. Nawet jeśli nie smakuje, to i tak jest całkiem niezły."

W moje rączki wpadł kolejny wydany FF. Z chęcią i z ogromem ciekawości sięgnęłam po tą pozycję. Kiedyś próbowałam ją czytać, gdy jeszcze głównymi bohaterami byli Pan Cullen i Panna Bella S. Wiadomo.... Zastanawiałam się, jakich bohaterów stworzy autorka, nim książka zostanie wydana. I jak poradzą sobie z tym wszystkim nasi tłumacze. Różnie przecież bywa. Jednak zostawiłabym tytuł w oryginale. Jakoś "Wallbanger" bardziej do mnie przemawia niż "Nie dajesz mi spać", lepiej oddaje treść książki, tym bardziej, że czytając ją czytelnik dowiaduje się jego różnych zastosowań - od przezwiska, dosłownego tłumaczenia sytuacji po drinka. Zatem nie zawsze tłumaczenie dosłownie wszystkiego jest dobre.

W efekcie dostaliśmy do przeczytania dość zabawną i niekiedy zaskakującą historię. Rola przypadku, który może jednak nie do końca był taki przypadkowy. Marzenia i nasze wyobrażenia odnośnie partnera, które się spełniając mogą okazać się już nie takie wspaniałe - jak zostało nam pokazane na przykładzie Mimi i Sophie. Nieco irytująca czasami główna bohaterka i jej cudowny kociak, którego chyba najbardziej pokochałam z całej książki. Jedynymi minusami, na które mnie skrzywiło - to niektóre porównania osób grubych. Niby tylko były w tekście dwa takie zdania, ale nie było to przyjemne. Nie spotkałam się z autorką, która w ten sposób by pisała. Jeden opis był o Pannie Klapsiarze, która zawdzięcza - wg głównej bohaterki - swoje kształty tym, że wrzuca na ruszt wszystko jak leci. Hmm... Pomyśleć, że kobieta miała bujne kształty, ale nie została przedstawiona jako ogromna kobieta, a jako postać z lekką nadwagą. Drugie porównanie dotyczyły dziecka - też stwierdzenie, że jest grube, bo dużo je. Trochę było to niesmaczne. Ale trzeba pogratulować wydawnictwu za wypuszczenie książki tylko z jedną literówką w całym tekście. To rzadkość.

A do tego sporo "podchodów", które tak uwielbiam w książkach, flirtów i pieczenia, a wszystko to otoczone czystym erotyzmem wiszącym w powietrzu. 

"Dobre rzeczy przychodzą do tych, którzy czekają."