O książce ,,Krwawy szlak" naczytałam się dużo pozytywnego zanim zdążyłam ją przeczytać. Przeczytane słowa zaciekawiły mnie na tyle, że w końcu zabrałam się za czytanie książki. Początkowo nie dowierzałam, że książka może być aż tak dobra, jak twierdzą, lecz szybko się przekonałam o tym na własnej skórze.

Pierwszą rzeczą jaką zrobiłam po otwarciu książki było zdziwienie pod tytułem ,,W tej książce nie ma dialogów?". Gdy zaczęłam czytać przekonałam się, że jednak są, lecz nie są one niczym wyróżnione, żadnymi myślnikami. Nie raz część zdania była wypowiedzią bohatera, a kolejna słowami narratora. Do takie sposobu prowadzenia rozmów między bohaterami dość szybko się przyzwyczaiłam, lecz pomimo tego bywały momenty, kiedy musiałam zatrzymywać się i przeczytać jeszcze raz dane zdanie, aby zrozumieć kto się teraz wypowiada. 

Zastanawiając się teraz o czym jest ta książka stwierdziłam, że w niej strasznie dużo się dzieje. Nie ma żadnych postojów w akcji. Jedna przygoda po drugiej. W jednym momencie mamy ukazaną rodzinę, która na swój sposób jest szczęśliwa, a chwilę potem te szczęście jest zburzone i Saba wyrusza w podróż, aby odnaleźć swego brata. Mig!, a na drodze Saby pojawiają się poważne przeszkody. A to wszystko sprawia, że czytelnik nie chce oderwać się od książki, pragnie tylko czytać dalej i dalej. 

Jeśli wydaje ci się, że nie jest to książka dla ciebie albo po prostu nie jest ona dobra, sięgnij po nią i przekonaj się na własne oczy, jaką historię niesie ze sobą. Mnie się spodobała, tobie też może.