Jaka była szansa, że polubię tę powieść? Pewnie jedna na milion.

To wcale nie jest tak, że lubię książki, które w całości są pisane z przymrużeniem oka. Uwielbiam humor, jak najbardziej, ale jako wartość dodaną, a nie jako konwencję napędzającą i usprawiedliwiającą najbardziej nawet absurdalne rozwiązania fabularne. Siadając zatem do mojej pierwszej lektury Pratchetta, godziłem się z myślą, że będzie również moją ostatnią, a nawet i jej może nie dokończę.

Tymczasem po kilku stronach...

Tak, już po kilku stronach (a właściwie po kilkunastu minutach, gdyż słuchałem audiobooka w genialnej interpretacji Macieja Kowalika), wiedziałem, że Terry Pratchett wie, jak to zrobić, żeby utrzymać mnie przy tej powieści. Poczucie humoru autora i sposób jego dozowania świetnie ze mną rezonowało, nie wpływając jednocześnie destrukcyjnie na opowiadaną historię.

To, co jednak najbardziej w tej książce potrafi mocno przykuć i już nie puścić do końca, to postacie. Niepozbawione wad, często niezbyt rozgarnięte, ale prostoduszne i błyskawicznie wzbudzające sympatię, w przeciwieństwie do inteligentnych lecz żałosnych żądnych władzy antagonistów. To dla przerośniętego krasnoluda Marchewy i dla zrezygnowanego kapitana straży Vimesa czytamy – i dla kolejnych takich postaci będziemy czytać – Pratchetta.

Szansa jedna na milion... ale może się udać!

„Para w ruch” to kolejny przykład prozy Terry'ego Pratchetta, który przekonał mnie, że można pisać mądrze tudzież zajmująco. Nie mogłem się oderwać aż nie skończyłem czytać. Aż mnie naszła chętka, żeby i inne tomy „Świata Dysku” odświeżyć.

Ekspres Mohanagar Provati przy peronie na dworcu Kamalapur w Dhace (Bangladesz, 2012 r.)

„Można było tylko płynąć z falą. Nowe pomysły, nowe idee pojawiały się, pokazywały, do czego są zdolne, niektórzy krytykowali je ostro, aż nagle, kto by pomyślał: ten, kto wydawał się potworem, nagle stawał się kimś niezwykle ważnym dla świata. Przez cały czas wynalazcy i konstruktorzy tworzyli coraz bardziej użyteczne produkty, których nikt nie przewidział, a które stawały się niezastąpione. Mimo to filary świata wciąż trwały niewzruszenie.”

Terry Pratchett „Para w ruch”

Tym razem autor wziął pod lupę ponadczasową ideę kolei żelaznej. Być może dziś dzieci, szczególnie z wielkich miast, nie przeżywają takiej fascynacji koleją jak kiedyś. Wszyscy chcą teraz jeździć wszędzie samochodami. Bywa, że dzieci mieszkające od urodzenia np. w Krakowie pierwszy raz w życiu wsiadają do tramwaju na wycieczce organizowanej w szkole podstawowej. Podobnie jest z pociągami.

Doczepianie lokomotywy do ekspresu Mohanagar Provati, jadącego z Dhaki do Chittagong, było atrakcyjne nie tylko dla mnie ale i dla grupki podróżnych (Bangladesz, 2012 r.)

Ale kolej ma wciąż wielu wyznawców. Także we mnie, wychowanym w niewielkiej odległości od stacji kolejowej. Z rym większą przyjemnością zanurzyłem się w fascynujący świat Pratchetta, gdzie każda idea może trafić na sprzyjający miejsce i czas. Nie zdradzę żadnego sekretu pisząc, że kolej żelazna i w Świecie Dysku szturmem zdobyła i skurczyła przestrzeń i czas. Ale jaki to miało wpływ na historię, to już warto i trzeba doczytać.

Terry Pratchett „Para w ruch”

E-book „Para w ruch” Terry'ego Pratchetta oferuje m.in. księgarnia Ebookpoint czy LitRes (w LitRes podając kod 10CYFR przy zakładaniu konta – zakładka „Kupon” – można otrzymać 10 PLN zwrotu za zakupy o wartości 20 PLN).

I can’t find words to describe the thrill of reading this book, since I haven’t read anything like it for a long time.  To learn how to convey my feelings, I need to use the help of https://papernow.org/thesis-statement-help because here you can get the best advice and tips.