Premiera wydawnicza — „Poszukiwacz marzeń: Z kamerą na wojnie w Brazylii”
http://lubimyczytac.pl/ksiazka/4428392/poszukiwacz-marzen-z-kamera-na-wojnie-w-brazylii

do kupienia 
https://www.nieprzeczytane.pl/Poszukiwacz-marzen.-Z-kamera-na-wojnie-w-Brazylii,product1005967.html
http://bonito.pl/k-1665660-poszukiwacz-marzen-z-kamera-na-wojnie-w-brazylii
http://www.psychoskok.pl/produkt/poszukiwacz-marzen-kamera-wojnie

więcej na stronie
http://www.psychoskok.pl/aktualnosci/zapowiedz-wydawnicza-poszukiwacz-marzen-z-kamera-na-wojnie-w-brazylii

 

Biegałam i pytałam o marzenia. Marzenia pozostawały te same, zmieniali się tylko ludzie… –  tak autorka kończy swoją książkę, a ja tymi słowami chcę rozpocząć résumé tego, co Czytelnik znajdzie w tej niezwykłej publikacji.

 

Lekkie pióro autorki i jej reporterska pasja powodują, że kolejne strony przewraca się z zapartym tchem, czekając na rozwój wydarzeń i smaczki, które autorka przy wielu okazjach nam serwuje.

 

Trudno sklasyfikować tę książkę, bo jest to i z zębem napisany reportaż z brazylijskich slumsów, i socjologiczna (czy tylko socjologiczna?) rozprawka.

 

Ogromne wrażenie zrobiły na mnie emocjonalne relacje autorki ze spotkań z poszczególnymi ludźmi. Ze starym człowiekiem w Rio de Janeiro, który po rozmowie z autorką podniósł się z rozpaczy i stwierdził, że właśnie dostał „wędkę”, więc doraźnej pomocy już nie potrzebuje, bo sam będzie sobie „łowił” lepszy los. Z funkcjonariuszami brutalnej brazylijskiej policji specjalnej. I z dziećmi, żołnierzami mafii w faweli, które to spotkanie autorka tak podsumowuje:

 

Wszyscy gdzieś w głębi jesteśmy zagubionymi dziećmi, nie wiedzącymi, jaką drogą pójść przez życie. I to sprawia, że życie jest tak piękne i fascynujące. Takie właśnie małe i zagubione dzieci widziałam w chłopcach z karabinami.

 

Jest to książka, która ma jeszcze jeden niezaprzeczalny atut: zdjęcia. Niby zwyczajne zdjęcia biednej brazylijskiej codzienności, obrazy wbijającej w ziemię „architektury” faweli. Ale te zdjęcia robią ogromne wrażenie, bo – w epoce wszechogarniających papuzich (wszak jesteśmy w Brazylii!) kolorów – są czarno-białe!

 

Tę książkę koniecznie trzeba przeczytać. A po lekturze pomyśleć: o sobie i o innych ludziach!

 

 

 

Jeżeli w takich okolicznościach na naszej drodze stanie dawna sympatia może okazać się, że będziemy w stanie wiele dla niej zaryzykować…

 

 

„Dwie twarze” autorstwa Mirandy Inskiej to romans erotyczny, który opowiada historie kobiety spragnionej miłości. Mężatki, która w ramionach swego męża nie potrafi odnaleźć spełnienia. Kolejne dni zdają się nie różnić od siebie, ale patową sytuację niebawem odmienić ma niespodziewane spotkanie.

 

 

Dreszczyk emocji przeszywał moje ciało na myśl o tym, co nastąpi. Już za zakrętem ujrzałam moją miłość. Stał tam pod naszym umówionym drzewem. Z oddali widziałam ten jego tajemniczy wzrok.

 

 

Odnowienie znajomości z dawnym ukochanym nie jest niczym nadzwyczajnym, tyle że z czasem wspólne rozmowy, spacery, czy kolacje, budzą apetyt na więcej.

 

Wspomnienia stają się wyraźniejsze niż kiedykolwiek, a potrzeba bliskości popycha do zdrady. W ramionach kochanka bohaterka odnajduje szczęście okupione wysoką ceną. Na co dzień trudno bowiem udawać przed mężem wierną żonę.

 

 

 

Jego tors jakby bardziej rozbudowany, a naprężone mięśnie napinały koszulę tu i ówdzie. Przybliżył się, nalał szampana i snuł opowieści o tym, jak w końcu trafił do Polski i jak bardzo miał złamane przeze mnie serce. Chyba nie za bardzo go wtedy słuchałam, bo moje narządy przygłuszały jego głos. Tak zwane motylki w brzuchu grały mi marsza. To ponoć oznaka zakochania.

 

Książka „Dwie twarze” wprowadzi nas w skompilowany świat kobiety uwikłanej w romans. Emocje sięgną zenitu, gdy pojawi się niepewność. Jaki los czeka bowiem wszystkich uwikłanych w ten układ skoro za moment wszystko może wyjść na jaw?

 

 

Przez parę kolejnych nocy nie mogłam spać. Tworzyłam w głowie motyw spotkania. Fascynujące zajęcie. Polecam zwłaszcza tym kobietom, których mężowie zapomnieli o służbie w małżeństwie.

Los mi sprzyjał!

 

Powieść „Odprowadzam ciszę” Alicji Masłowskiej – Burnos jest zapowiadaną kontynuacją historii Mai Karewicz i Adama Starskiego, których poznaliśmy w debiutanckiej książce tej autorki „Nie wchodź w moją ciszę”.

 

Nad związkiem tych dwojga zaczynają się zbierać czarne chmury. Interesy Adama, który w Berlinie buduje osiedle domków pasywnych, napotykają na poważne problemy. Adamowi grozi bankructwo. W tych trudnych chwilach, nieoczekiwanie pojawia się przy nim dawna kochanka – Katarzyna, która chce uwieść Starskiego i rozbić jego związek z Mają. Tymczasem partnerka Adama wciąż przebywa w „ciszy”, czyli żałobie po stracie dziecka. Ponadto, podczas operacji ręki, ktoś chce pozbawić ją życia… Okazuje się, że sprawcą problemów tych dwojga jest poszukiwany przez policję Lenkiewicz i jego „drużyna”.

 

Nigdy sobie nie wybaczę, jeżeli stracisz wszystko przez Lenkiewicza, przeze mnie. Jeżeli stracisz firmę przeze mnie. Nigdy sobie tego nie wybaczę, nigdy...

- Uspokój się, idę zadzwonić do Marcina, wydaje mi się, że twój - nazwijmy to - wypadek z Pyralginą, może nie być tak do końca przypadkowy. Sprawy z Lenkiewiczem i tamtymi ludźmi zaszły, Maja, dalej niż oboje się tego spodziewaliśmy. Znacznie dalej. Ten skurwiel nie cofnie się przed niczym. Kilka kobiet z ,,Medical” już wycofało zeznania obciążające go.

 

Czy Mai i Adamowi uda się utrzymać związek? Czy łączące ich uczucie jest na tyle prawdziwe i silne, że przejdą razem przez piętrzące się przed nimi problemy? Czy Maja będzie potrafiła rozprawić się z bolesną przeszłością i otworzyć się na przyszłość? Odpowiedź znajdziecie na stronach „Odprowadzam ciszę”.

Po niemal dwóch latach dr Niebrzydowski „wraca” z kolejną książką – tym razem jest to poradnik „Jak leczyć osteoporozę”, w którym autor prezentuje przyczyny, objawy osteoporozy oraz na czym polega jej leczenie. Obecnie osteoporoza jest jedną z najczęstszych, upośledzających, przewlekłych chorób. Stanowi ogólnoświatowy problem zdrowotny, bo na świecie choruje na nią ponad 200 milionów ludzi. Poradnik Jak leczyć osteoporozę bardzo ułatwia zrozumienie istoty choroby i zasad jej leczenia. Zawiera bardzo dużo cennych informacji. Autor podpowiada jak stosować środki, o których nie uzyskamy informacji od większości lekarzy. Osteoporoza – co to za choroba? Osteoporozą, jej przyczynami i leczeniem zajmuję się od 1984 roku. W latach 1985–1986 miałem dwa wykłady dla lekarzy na temat osteoporozy i oba spotkały się z niechętnym przyjęciem i zupełnym brakiem zrozumienia tego tematu. W tamtych latach większość lekarzy, w tym także reumatologów, nie dostrzegała problemu i nie interesowała się osteoporozą. Do dzisiaj wielu lekarzy lekceważy tę chorobę i nie widzi problemów, które są jej następstwem. Osteoporoza stanowi drugi pod względem ważności problem w reumatologii. Już niedługo będzie natomiast pierwszym problemem w ochronie zdrowia i chorobą najbardziej obciążającą budżet państwa. W Polsce z powodu osteoporozy łamie się co roku ponad 200 tysięcy osób, a efektem tych złamań są niesprawność, kalectwo, a nawet śmierć. Osteoporoza jest uważana za poważny problem społeczny we wszystkich krajach wysoko rozwiniętych. Powoduje ona olbrzymie koszty leczenia chorych po złamaniach kości oraz konieczność opieki nad tymi, którzy z powodu choroby utracili sprawność, a często i zdolność do samodzielnego życia. Dla tych osób, które czytały już poradnik doktora „Jak leczyć reumatoidalne zapalenie stawów” nie będzie zaskoczeniem, sposób w jaki Autor opisuje szczegółowo zasady postępowania i leczenie tej choroby.