I think that this volume more than others in the series conveys such a powerful sense of loss and risk. In fact, it feels very melancholy. No doubt that was Willingham's intention. A character dies and it feels like an enormous hole is left in the Fable community. This volume touches on how someone can be such a part of your life and you take them for granted, until they are gone. I don't know if I will get over the loss of this person, and in that I feel I identify with the characters. The same has happened to me in my life outside of the pages of books.

Right now, theme of loss and death is hitting me hard, after having lost people and my beloved pets so recently. I feel that this is probably therapeutic for me, but it hurts, much like when a doctor debrides an infected wound.

Along with the harbinger of loss, there is a harbinger of a cloud of doom over the heads of the Fables. They have rejoiced in conquering the Adversary, but someone has awakened a sleeping giant who makes the Adversary look like a schoolyard bully. I really hope the Fables can band together and deal with this thread without losing more beloved members in the process.

I think this is another five star read. I find myself scared to pick up the next volume, honestly!

It's been a while since I have read a book that has left me so utterly devastated, a book entailing such a profound emotional investment that having finished it I feel a gaping emptiness within, a sense of loss. It feels like my heart has been simultaneously crushed into pulp under the weight of the tragedies that descend on the lives of a handful of characters and blown to smithereens. And I would never be able to pick up the pieces and glue them back together into a throbbing whole again.

I read In the Woods while on vacation, whenever I took breaks from watching wave after wave crash on to the shore with the familiar rip-roaring intensity of the sea. I read this even when I was too tired to stay up till late, lying on an unfamiliar bed with a sheet of dubious hygiene standards. I read this during prolonged car rides. And every time I had to tear my eyes away from its pages, I felt a pang of irritation.

As I made my way toward the bone-chilling climax of this narrative, awake at an unholy hour, I distinctly remember breaking out in a sweat on a cool December night to boot. Sleep became an alien entity and, come hell or high water, I knew I would not wrench myself away from this fantastic make-believe world of a small town and the sinister occurrences that tied the lives of its residents in the most twisted way possible. I longed to stay trapped in the eerie magic spell cast by the woods, under the ominous shadows of leafy canopies of pine and beech, caught up in a hazy daydream playing hide and seek with Peter, Jamie and Adam. My heart ached for the two children who never returned home from their beloved woods, who were never found again and the way the tragedy of their mystifying disappearance dealt a crushing blow to the life of their traumatized playmate who returned unharmed. It wept for Rob and Cassie and their missed chances at happiness.

This book isn't about crime and punishment, it isn't about the science of deduction or smooth-talking, fedora-sporting detectives smartly arriving at inference after inference and nabbing the culprit in style. I almost crave for the standardized simplicity of regular crime thrillers at this moment, the stories which conveniently compartmentalize the crime and the police procedure, the good guys and the bad guys. At least a book like that would not have left me feeling so desolate and bereft of any happy feeling. 

But this book took my breath away with its ability to instill so much life in each one of its characters that their distress became my own, with its ornate but never ostentatious prose and the way it deftly narrated a story infused with the dull shades of a sadness so affecting. Tana French foregoes all the spick and span categorizations here, thumbs her nose at the usual pigeon-holing. Instead with consummate skill, she outlines the faint traces of humanity in the most brutal impulses, acknowledges the messed up ways in which this bizarre drama of life plays out and how a neat tying up of all loose ends seldom happens in reality. Sometimes, life is that merciless and cold. 

This book is about the labyrinthine pathways of our mind which treacherously conceal our most terrifying memories and how our subconscious prods us to replace the unpleasant truths with self-justifying falsities and even establishes our faith in them. It is about the seemingly innocuous, small cruelties of mundane everyday life that are capable of triggering much bigger disasters that destroy the lives of children and the unforgivable cruelties oblivious, ignorant children are themselves capable of.

I refuse to label this electrifying debut novel mere crime fiction because, in all earnestness, it is not. Rather, it is literature which delves deep into the causality of crime and meticulously brings out the humanity of all the people involved, literature capable of wringing out empathy from even the least sensitive reader. And it is an exploration of the convoluted workings of the human mind, of evil and barbaric urges lurking somewhere in its darkest nooks and crevices. It is a cerebral suspense thriller and, without a doubt, one of the best I have ever read. But it is also a beautiful, bittersweet story about people who carry on with their broken lives shouldering the unbearable burden of past trauma, an unforgettable human drama which left me emotionally drained, agitated to the extreme and yet gasping for more.

Good start of a YA series.


Imagine meeting your polar opposite.


That'll be pretty weird eh? Weird and yet... awesome.


Malcolm, the bringer of dark feelings is so miserable because he just can't make other people happy. He makes people sad, lonely, miserable, sorrowful and finally suicidal. Rae, on the other hand, is the bringer of light feelings. Even though she makes everybody happy, she's also miserable because these people become so happy with her that eventually, they get high on it.. they obsess about it and eventually smother her. She can even manipulate people with all of her happy sunshine. Both characters are stubborn since they both can't believe that there's a person who's like them, or in this case, the opposite of them. Both characters showed great possibility of maturing in the next book. They both keep to themselves in this one. I hope to see more of them in action for the next book.

I like the uniqueness of the story. It's also fun and exciting with all the mysteries and weird stuff going on. I think it will only get better on the next book. ;D

A new review has been posted to my blog, The Itinerant Librarian. Here is an excerpt:

 

"If I have to rate it on stars, I would give it a 2.5 out of 5 mainly because it is not a terribly engaging book. It can be a bit dense at times, which slowed down the reading pace for me. Also, the book could get a bit repetitive now and then. Now, these are the issues that I found as a reader. I still think a good number of readers may find this book of interest, so let me tell you why you might want to read it. The book does provide a pretty good overview of how depression as a mental health condition evolved from classical times and balancing humors to today's medical condition including the debate on using medications and/or talk therapies."

 

Click on the link to read the complete review: http://itinerantlibrarian.blogspot.com/2013/09/booknote-from-melancholia-to-prozac.html

Ciężko jest czytając powieść młodzieżową z gatunku paranormal romance nie porównywać jej do otoczonego złą sławą "Zmierzchu". Nawet jeśli w tym przypadku to ona jest nieśmiertelna i bynajmniej nie stroni od sexu, a jej śmiertelnych wybranków jest trzech czy nawet czterech. Na szczęście w tym zestawieniu "Melancholia Sukuba" wypada bardzo dobrze.

Dla niewiedzących: sukub to istota żywiąca się energią życiową poprzez sex. Sukubem jest właśnie główna bohaterka książki, Georgina Kincaid, wywodząca się ze starożytnej Grecji a aktualnie żyjąca w Seattle. Pracuje sobie spokojnie w księgarni i wiedzie normalne życie, starając się nie zważać na to, że raz na jakiś czas musi zaliczyć faceta by dalej funkcjonować. W sumie nawet w naszym XXI wieku to nic niezwykłego wśród młodych dziewcząt. I tu od razu książka łapie duży plus: to, że Georgina dosłownie MUSI uprawiać sex, bynajmniej nie oznacza, że znajdziemy tutaj jakieś bardzo szczegółowe czy częste opisy współżycia. Sceny stosunku są tutaj mniej ważną sprawą a czasem są nawet całkowicie pomijane. Dzięki temu nie odniosłem wrażenia znanego już z lektury "Czystej Krwi", że bohaterce zależy tylko na tym by zaliczyć wszystko co się rusza. Prosta sprawa, a cieszy i pozwala bardziej interesować się przedstawianą historią.

Wraz z rozwojem fabuły, Georginie przybywa zarówno partnerów(choć właśnie nie seksualnych) jak i kłopotów. Z kolejnymi stronami kilka początkowo pozornie różnych i niezależnych od siebie wątków łączy się w większą całość. Akcja początkowo jest dość powolna, z czasem nabiera jednak bardziej dynamicznego tempa, a i punkt kulminacyjny nie powinien zawieść rządnego emocji czytelnika. Prosty język dobrze oddaje klimat powieści i realia Seattle z początku tego wieku. Zdecydowana większość dialogów wypada naprawdę naturalnie i niejednokrotnie śmiałem się z żartów sytuacyjnych. Dodatkowym smaczkiem jest powolne wprowadzanie czytelnika w te elementy świata przedstawionego których czytelnik nie zna żyjąc w XXI wieku: diabelską hierarchie i biurokracje czy rodzaje "niższych nieśmiertelnych".

Tym co najbardziej mnie ujęło było dość absurdalne i wypaczone pojęcie walki dobra ze złem. Owszem, gdzieś tam w tle toczy się niekończąca się epicka bitwa o dusze śmiertelników pomiędzy Bogiem a Szatanem. Na pierwszym planie mamy jednak arcydemona Jerome, którego ulubionym zajęciem jest upijanie się w sztok ze swoim dobrym znajomym, aniołem Carterem. Znajdziemy tu odwrócenie sytuacji znanej z "Mistrza i Małgorzaty", gdzie szatan był nie do końca zły. Tutaj Carter mimo patetycznych wypowiedzi i częstego cytowania Biblii czasem podejmuje decyzje które ciężko ocenić jako jednoznacznie dobre. Dzięki temu anioł bardzo szybko stał się jedną z moich ulubionych postaci.

Największą moim zdaniem wadą tej książki jest to, że Georgina mająca grubo ponad dwa tysiąclecia nadal często zachowuje się jak dwudziestolatka. To, że jest kobietą może tłumaczyć brak logiki w jej zachowaniach i częste kierowanie się emocjami, ale nie totalny brak czegoś co zwykle nazywamy doświadczeniem życiowym. Z drugiej strony, gdyby tak nie było to Georgina nie miałaby tylu problemów które potem rozwiązuje w całkiem interesujący sposób. Momentami można też doszukać się drobnych nieścisłości, nie psują one jednak obrazu całości.

 We wstępie napisałem, że książka w zestawieniu ze "Zmierzchem" wypada bardzo dobrze. Po poprawce na to, z czym była zestawiana dostajemy werdykt: "Melancholia Sukuba" jest niezła. Ot takie czytadło nie wymagające zbyt wielkiego wkładu intelektualnego czytelnika, choć z drugiej strony potrafiąca czasem zaskoczyć fajnym rozwiązaniem. Jeśli ktoś jest fanem paranormal romance, tutaj znajdzie dokładnie to czego szuka z delikatnym dodatkiem kryminału.