"Ofiara losu" to czwarty tom popularnej sagi o Fjällbace i wypada trochę słabiej niż poprzednie części cyklu autorstwa Camilli Läckberg. Jednak i tak mamy do czynienia z przyzwoitą kryminalno-obyczajową literaturę. Akcja rozgrywa się kilka miesięcy po wydarzeniach, do których doszło w "Kamieniarzu". Anna wraz z dziećmi przeprowadziła się do siostry i jej partnera. Kobieta jest rozbita i większość czasu spędza w łóżku. Erika po raz kolejny zostaje zmuszona by matkować siostrze i jej dzieciom, do tego zbliża się termin ślubu z Patrikiem, więc ma pełne ręce roboty. Na szczęście na horyzoncie pojawia się Dan, który przywraca Annie radość życia. Policjanci z komisariatu w Tanumshade tym razem mają do rozwiązania dwa równoległe morderstwa, których nic nie łączy. W wypadku samochodowym ginie kobieta. Początkowo sprawa wygląda jak zdarzenie losowe. Tym bardziej, że u kobiety wykryto ponad 6 promili alkoholu we krwi. Wkrótce ginie uczestniczka reality show "Fucking Tanum", a jej ciało zostaje znalezione w śmieciach. Winnego szukają wśród uczestników programu. Coś jednak w sprawie wypadku od początku się nie zgadzało Patrikowi. Ma wrażenie, że coś przeoczył i to dziwne przeczucie nie daje mu spokoju. Sytuacja wydaje się jeszcze dziwniejsza, gdy znajomi i rodzina twierdzi, że Marit nie brała alkoholu do ust... Zaczyna docierać do większej ilości faktów i okazuje się, że podobnych "wypadków" jest więcej. Podsumowując: "Ofiara losu" nie dorównuje wcześniejszym częściom i pomimo niewielkim niedoskonałościom nie uważam czasu spędzonego przy lekturze za stracony. Nie w głowie mi zatem porzucanie mi tej skandynawskiej sagi i bohaterów, których nadal lubię. Polecam gorąco!!!

Moje książkowe "The best":

Najbardziej intrygująca książkowa postać:

(ex aequo): Tyrion Lannister i Deanerys Targaryen z książek "Starcie królów" i "Nawałnica mieczy: Stal i śnieg" (George R.R. Martin)

Najlepsza okładka:

(ex aequo): "Pismo. Magazyn opinii, nr 8/sierpień 2018", Fundacja Pismo, 2018r.; "Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa" (Olga Tokarczuk), Wydawnictwo Literackie, 2018r.

Najlepszy cytat:

"W niektóre noce łóżko jest nieskończenie szerokie. Niektóre noce mieszczą całą samotność świata. W niektóre noce łóżko jest miękkie i obiecujące, a oczekiwanie na sen staje się najlepszym czasem minionego dnia. W noce takie jak ta łóżko jest twarde, materac to wróg przeganiający myśli na niewłaściwe miejsca, jakby chciał wyszydzić człowieka, że leży tam sam bez innego ciała, na którym można się oprzeć."

"Ofiara w środku zimy" (Mons Kallentoft)

Największe zaskoczenie:

"Profesor Andrews w Warszawie. Wyspa" (Olga Tokarczuk)

Najlepszy autor:

Igor Kostin ("Czarnobyl. Spowiedź reportera")

Najlepsza książka:

"Czarnobyl. Spowiedź reportera" (Igor Kostin)

Największe gnioty:

Najbardziej irytująca książkowa postać:

Malin Fors z książki "Ofiara w środku zimy" (Mons Kallentoft)

Najgorsza okładka:

(ex aequo): "Vogue Polska, nr 20/październik 2019", Visteria sp.z.o.
o., 2019r.; "Samotnik" (Eugene Ionesco), Państwowy Instytut Wydawniczy, 1977r.

Najgorszy cytat:

"W córce pojawił się jakiś nowy ton, mniej wbrew i do wewnątrz, bardziej na zewnątrz i otwarta i pewna."

"Ofiara w środku zimy" (Mons Kallentoft)

Największe rozczarowanie:

"Ofiara w środku zimy" (Mons Kallentoft)

Najgorszy autor:

Pawło Zagrebelny ("Wspaniałe stulecie Sulejmana. Roksolana porwana w niewolę")

Najgorsza książka:
 
"Syrop z piołunu. Wygnani w akcji Wisła" (Paweł Smoleński)

__________________________________________________________________

W liczbach:

Wszystkich przeczytanych książek 49, w tym:

Biografie/Autobiografie/Dzienniki/Pamiętniki - 1
Czasopisma - 21
Fantastyka - 2
Film + książka - 2
Komiksy - 4
Literatura dziecięca/młodzieżowa - 1
Literatura faktu/Reportaże/Eseje - 11
Literatura obyczajowa - 1
Literatura piękna/współczesna - 2
Literatura popularnonaukowa - 1
Poezja - 2
Thrillery/Kryminały/Sensacja - 1

W nagrodach:

Nominowani (0)
Nagrodzeni (0)

CYKL: KOMISARZ MALIN FORS (TOM 1)

"Ofiara w środku zimy" otwiera cykl książek Monsa Kallentofta o Malin Fors - pewnej pani komisarz, kobiety po przejściach i matki dorastającej córki.

Pewnego dnia, w lesie, ktoś znajduje wiszące na drzewie zwłoki mężczyzny. Policja przez jakiś czas nie wie kim jest zmarły, kiedy w końcu udaje im się poznać kim jest mężczyzna policjantów oraz Malin Fors czekają niespodzianki, które w czasie śledztwa będą raz za razem odkrywane.

Już od pierwszych stron da się zauważyć specyficzny styl autora. Nie jest to z pewnością styl, jakiego można się spodziewać po tym gatunku literatury. Momentami zawile zbudowane zdania, które przeplatają się z krótkimi zdaniami-przemyśleniami. To styl, który choć intrygujący, to z czasem trochę mnie męczył.
Na plus parę niezłych cytatów, aczkolwiek chwilami zdarzały się i takie fragmenty, w których autor sili się na górnolotne sformułowania z różnym tego skutkiem.

Sama kryminalna zagadka jest w miarę niezła, ciekawa, natomiast jej zakończenie jest dość niestandardowe.

Książkę czyta się szybko, także z uwagi na sporo krótkich i bardzo krótkich rozdziałów. Jednak przez te zawiłe (nieraz denerwujące) konstrukcje zdań nie odczuwałam jakoby była to przyjemna lektura.

Czuję lekki niedosyt związany kryminalną sprawą - zarówno jeśli chodzi o sprawcę, jak i przebieg śledztwa (i co i rusz przechodzenia z głównego tematu na temat życia prywatnego pani komisarz i jej córki Tove), na rozwiązaniu sprawy kończąc.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/12/ofiara-w-srodku-zimy.html