"Najbardziej jednak kochał dharmę i powiedział mi, że jeśli dalej będę wiódł świeckie życie, to mogę zdobyć wiele jaków, ale nie zyskam niczego, co mógłbym zabrać ze sobą, gdy umrę. Powiedział też, że życie człowieka żonatego jest bardzo skomplikowane, wypełnione obowiązkami, trudnościami i rozproszeniem, i że o wiele łatwiejsze jest życie mnicha."

"Wędrowanie jest dla nas, dżinistów, bardzo ważne. Budda doznał oświecenia, siedząc pod drzewem, ale nasz wielki tirthankara Mahawira został oświecony, gdy szedł. Wierzymy, że chodzenie jest ważnym elementem naszej tapasji. Nie korzystamy z samochodów ani innych pojazdów, częściowo dlatego, że tak szybkie podróżowanie może zabić wiele żywych stworzeń, a częściowo dlatego, że mamy dwie nogi i chodzenie pieszo ma właściwą prędkość dla nas, ludzi."

"Żyjąc w zgodzie z dżinijską dharmą, wiodąc życie pełne dobrych uczynków, można stopniowo zmazać złego karmana. I jeśli ma się szczęście i jest się wytrwałym w dążeniu do celu, można w końcu osiągnąć mokszę."

"- Gdy wędrujesz po górach, twój umysł staje się czysty - powiedział. - Znikają wszelkie troski."