Fotel, koc, kubek herbaty - jestem gotowa na czytanie, kiedy za oknem ten nieszczęsny śnieg, w zdecydowanie za dużej ilości.
Do strony 60 myślałam: 'Ups, chyba wyrzuciłam pieniądze w błoto'. Ale nie. Pojawia się strzebla i od tego momentu nie mogę się oderwać.
Bardziej podobała mi się pierwsza część poświęcona Chrisowi i jego braku weny przy pisaniu wiersza o lądowaniu na Księżycu, w końcu mamy lato 1969 i Armstronga w roli głównej, od tej, którą Chris napisał sam, jako swoją powieść, gdzie Frank Farelli gra pierwsze skrzypce. Zakończenie lekko mnie przytłoczyło.
Całość w otoczce jakiegoś smutku i niespełnienia.

Podczas lektury idealna w tle Elli Fitzgerald ze swoim 'Blue Skies', która przewija się przez całą powieść (no, ewentualnie radiowa Trójeczka:))

Ale mam problem z tą książką, bo nie wiem czy przeczytałam ją za szybko (dwa dłuższe posiedzenia pod owym kocem) i coś ważnego mi umknęło czy w niej po prostu nic nie ma. Nie ma 'tego czegoś', co powoduje, że człowiek czuje przyjemne ciepło zaczynające się od stóp.
Jest bardzo dobra, ale bez magicznego uniesienia.

Wyspa łza

Joanna Bator
Znak
Data premiery: 5 stycznia 2015

Co robi Joanna Bator, którą prześladują słowa „znikła bez śladu”?
Szuka po omacku. Czeka na znak. Na Sandrę Valentinę, która w 1989 roku znikła bez śladu i do dziś nie odnaleziono jej ciała.

Pisarka i fotograf ruszają śladem zaginionej Sandry. Tam, gdzie kończy się jej trop, zaczyna się mroczna opowieść o miłości, samotności i pisaniu. O podróży na Sri Lankę, wyspie w kształcie łzy, bramie do świata Joanny Bator i jej bliźniaczki...
Zdjęcia Adama Golca ilustrują tę mroczną podróż na wyspę, gdzie ludzie i miejsca istnieją jednocześnie w rzeczywistości i w świecie czarnej magii.

Patrz też:

Ciemno, prawie noc

Rekin z parku Yoyogi

Czarny Anioł. O Ewie Demarczyk
Angelika Kuźniak , Ewelina Karpacz-Oboładze       
Znak
Data premiery: 12 stycznia 2015

Ewa Demarczyk z dnia na dzień stała się gwiazdą wielkiego formatu. W 1964 roku podbiła Paryż. Wróżono jej ogromną karierę. Miała najlepszych „tekściarzy” — Baczyńskiego, Tuwima, Dymnego. Dbała o każdy szczegół. Była wielkim odkryciem, wielkim spełnieniem i nagle zniknęła.

Autorki odkrywają źródła jej wielkości , opowiadają też o tym, ile kosztowały artystkę pełne pasji koncerty i całkowite oddanie sztuce. Czarnego Anioła polskiej sceny wspominają w książce m.in. Zygmunt Konieczny, Andrzej Zarycki i przyjaciele z Piwnicy pod Baranami.

Ewa Demarczyk od wielu lat nie udziela wywiadów. Teraz dostajemy jej niezwykły portret.

Znikająca Europa

Katharina Raabe, Monika Sznajderman (red.)

Wydawnictwo Czarne

Data premiery: 15 stycznia 2015

Autorzy: Jurij Andruchowycz, Christoph Ransmayr, Marius Ivaškevičius, Vetle Lid Larssen, Geert Mak, Carola Susani, Karl-Markus Gauß, Dagmar Leupold, Fatos Lubonja, Mircea Cărtărescu, Lavinia Greenlaw, Lidia Jorge, Tatjana Gromača, Swietłana Wasilenko, Andrzej Stasiuk.

Wspólne przedsięwzięcie niemieckiego wydawnictwa Suhrkamp i Wydawnictwa Czarne.
Opowieść o „mówiących ruinach, przesuniętych granicach i niewidzialnych miastach” czyli o tych miejscach na mapie Europy, w których coś nieodwołalnie zmierza ku końcowi, zmienia się nie do poznania, podupada. O miejscach opuszczonych, zdradzonych, skazanych na wegetację, nikomu już niepotrzebnych. O miejscach niszczonych czasem przez człowieka, historię, naturę, czasem przez obojętność i zaniechanie. Książka-inwentarz znikającej Europy. Alternatywna historia oraz geografia naszego kontynentu, a zarazem esej z dziejów mentalności.

Cywilizacja spektaklu

Mario Vargas Llosa

Znak
Data premiery: 15 stycznia 2015

Triumf sensacji w prasie i frywolność polityki, banalizacja sztuki i literatury, przyjemność jako jedyny cel w życiu – oto esencja współczesnej kultury, fabryki rozrywki.
Mario Vargas Llosa zabiera ważny głos w dyskusji o roli mediów i obnaża prawdę o naszych czasach.

Mała Zagłada

Anna Janko

Wydawnictwo Literackie
Data premiery: 15 stycznia 2015

Sochy na Zamojszczyźnie, 1 czerwca 1943 roku. Wystarczyło parę godzin, by wieś przestała istnieć. Budynki zostały spalone. Mieszkańcy rozstrzelani. Pośród zgliszczy pozostał jeden dom, nieliczni dorośli i kilkoro dzieci.

Wśród nich — dziewięcioletnia Terenia Ferenc, matka Anny Janko. Dziewczynka widziała, jak Niemcy mordują jej rodzinę. Nieludzki obraz towarzyszył jej przez lata spędzone w domu dziecka, by nigdy nie dać o sobie zapomnieć…

Mała Zagłada Anny Janko nie jest jeszcze jedną tragiczną opowieścią rodzinną wyciągniętą z lamusa II wojny światowej. To mocna, jak najbardziej współczesna rozprawa z traumą drugiego pokolenia — naznaczonego strachem. Brutalna, naturalistycznie opisana historia pacyfikacji polskiej wsi staje się w niej punktem wyjścia do przedstawienia etycznej i egzystencjalnej bezradności.

Patrz też:

Pasja według św. Hanki

Odpływ

Lars Saabye Christensen

Wydawnictwo Literackie

Data premiery: 15 stycznia 2015

W najnowszej książce norweski pisarz powraca do swoich ulubionych wątków i tematów: relacji dziecko–rodzice, dojrzewania i drobnych niedoskonałości fizycznych, które definiują osobowość. Znakiem rozpoznawczym Saabye Christensena są też postaci kobiet świetliste, tajemnicze i emanujące swoistą melancholią.

Książka została uznana przez prasę za arcydzieło i jest uważana za najlepszą powieść autora.

Ostry, zabawny i wstrząsający Odpływ to propozycja dla wszystkich, którzy kochają filmy braci Coen i nie mogą się uwolnić od chłodnego czaru prozy Karla Ove Knausgårda. Saabye Christensen hipnotyzuje tak samo, ale czułość, z jaką opisuje swoich niedoskonałych bohaterów, sprawia, że Odpływ emanuje niezwykłym ciepłem.

Moscoviada. Powieść grozy

Jurij Andruchowycz

Wydawnictwo Czarne

Data premiery: 15 stycznia 2015

Mieszkasz na szóstym piętrze, ściany poobwieszałeś Kozakami i działaczami ZachodnioUkraińskiej Republiki Ludowej, z okna oglądasz moskiewskie dachy, smętne topolowe aleje, wieży telewizyjnej w Ostankino nie widzisz – widać ją z pokojów, znajdujących po drugiej stronie korytarza – ale jej bliskość odczuwasz w każdej chwili...

Moscoviada opowiada o jednym dniu z życia Ottona von F., mieszkańca moskiewskiego akademika. Studenci ze wszystkich republik radzieckiego imperium przy wtórze wietnamskich pieśni piją wódkę i napój winogronowy, zagryzając suszonymi rybkami i tłustym kaukaskim pilawem. Otton także nie wylewa. Jest wybitnym poetą, tak jak wszyscy jego sąsiedzi.

Powieść Andruchowycza to fantasmagoryczny kalejdoskop ukraińskich wierzeń, przejść z bezpieką, uprzedzeń rasowych i etnicznych do współmieszkańców ZSRR. To oniryczno-deliryczna szalona wyprawa, u której kresu spotykają się caryca Katarzyna, car Iwan Groźny i Feliks Edmundowicz.

Motory rewolucji

Grzegorz Szymanik

Wydawnictwo Czarne

Data premiery: 22 stycznia 2015

Ukraina, Egipt, Syria, Czeczenia. Punkty zapalne, gdzie ludzie buntują się przeciwko satrapom i walczą o swoje prawa. Miejsca, gdzie jeździ Grzegorz Szymanik, jeden z najciekawszych reporterów młodego pokolenia. Interesuje go nie tylko wielka historia, ale przede wszystkim ludzie, którzy ją tworzą: zaangażowani, niepokorni, pragnący zmian. Szymanik spotyka się ze swoimi bohaterami na kijowskim Majdanie, kairskim placu Tahrir czy w ostrzeliwanych przez żołnierzy Baszszara al-Asada syryjskich wioskach. Wszędzie słucha relacji o ludzkich doświadczeniach – o brutalności, agresji i bezkarności władzy, o okupionych krwią dążeniach do reform społecznych. Oszczędny język jego tekstów nie pozostawia czytelnika obojętnego wobec konfliktów, które wciąż nie znajdują rozwiązania.

 Nawozy sztuczne. Dla artystów i sprzątaczek

Tadeusz Nyczek

Wydawnictwo Literackie

Data premiery: 29 stycznia 2015

Najnowsza książka cenionego krytyka literackiego i teatralnego, podsumowująca najważniejsze wydarzenia ostatnich lat w polskim teatrze.

Nawozy sztuczne to zbiór publikacji z lat 2008-2014. Prawie wszystkie ukazały się w miesięczniku „Dialog”.

 Opisy książek pochodzą ze stron wydawnictw

bookshelves: translation, one-penny-wonder, norway, families, epic-proportions, summer-2012, tbr-busting-2012, published-2001, teh-demon-booze, teh-brillianz

Translated from the Norwegian by Kenneth Steven

Opening: Thirteen hours in Berlin and I was already a wreck.

Came across this author/translator combination in the menacing short story about a barber in The Norwegian Feeling for Real

Page 19: 'Like a Sphinx,' I replied. 'Like a blue sphinx that has torn loose from a floodlit plinth.'

Page 29:  'Now I'll tell you word for word what that wretched creature wrote! We, his close followers, now bow our heads at his death.' (This refers to the afternoon edition of Aftenposten 7th May 1945.)

"Chocolate Girl  pulls Arnold down beside her and puts her arms around him. Arnold grows in her arms and she explains just about everything to him."

page 141:
Mundus vult decipi - The world will be taken in
Ergo decipiatur - thus it is deceived

Page 159: 'He talks like a novel we once threw in the stove.'

Page 177: Røst ö, a fullstop in the sea "

Page 179: 

'And besides, they haven't tarmac-ed over the Moskenes whirlpool yet.'

Page 239: "  Cliff Richard - Living Doll Mum and Dad danced in the living room and for the remainder of the night they were equally loud in bed."

Page 332: 'Why is it called Greenland when there is only ice there?' I asked. 'Because the first people who reached it found a beautiful flower called convallaria, Barnum.'"

Page 335: I skipped supper and went to bed before ten, even though I wasn't especially tired and I actually loathed the slow movement before you fell asleep, when you just lie there and time stretches like an elastic band, like round brackets, like a blue balloon.

Page 475: And Lauren Bacall looks at Bogart - she glows, glows in black and white, and her nostrils flare like an animal's, the nostrils of a lioness. And she laughs - Bacall's laughter - she mocks him, You're a mess, aren't you? And Bogart just answers, I'm not very tall either. Next time I'll come on stilts.

Page 531: Sinnataggen, Frogner Park. Famous statue of an angry child."

IMHO The defining moment of this story comes on Page 686: 'What's your favourite film?'

'Hunger,' I told her.

She smiled, pleased with the answer. 'So your script is a kind of response to Hamsun?'

'You could well say that,' I agreed.

'And your description of this farm, which is almost synonomous with a penal colony, is a kind of revolt against Hamsun's fascism?'

"

The best summation I can come up with is that this documents the Norwegians return to Hamsun's body of work in these years since he wrote that damnable obituary and this story is Hamsun-esque with a modern makeover. Truly astounding.

Reading 'Beatles' was another long walk I took down Memory Lane.
Bless Lars Saabye Christensen for setting another novel in that specific area of Oslo I remember so fondly! 

The English edition I owe boasts that 'Beatles' is 'The International Bestseller' and in fact this is the book that made Mr Christensen famous in Norway and abroad. 
Not to mention that a few months ago I spotted a hoodie eagerly leafing through this same book at a bus stop in the sleepy English town of Hereford (just don't ask me how I ended up there!). Actually this single readerspotting would be enough to confirm that 'Beatles' did indeed become a bestseller. I guess the title helped, though.

Published in 1984, when its author was only 33, this novel has been translated into 16 languages, sold hundreds of thousands of copies and - surprise surprise! - is going to become a major Norwegian movie that will have its premiere on February 2014. Apparently the chief reason why it took so long to bring 'Beatles' onto the big screen is that the prerequisite to have the movie made was to ensure that the Fab Four songs would have been in it. And it took ages (and money) to get that.

Putting its International Bestseller reputation aside, as I wrote above, 'Beatles' is one of those books having a very personal meaning to me. 
Just like it happened with 'The Half Brother' - the first novel by Christensen that I read - most of the action here is set in a two mile radius from Majorstua, one of the main intersections in West Oslo. Call me weird, but spotting toponyms such as Blindern, Bygdøy Allé, Solli Plass, Slemdalsveien, Chateau Neuf and Uranienborg Park made me actually happier than the countless references to The Beatles themselves.

With a plot taking place between 1965 and 1972 and with every chapter titled after a Beatles' song (plus a couple of McCartney and Lennon solo career singles), Christensen wrote a wistful and clever novel.
The four protagonists - Kim, Gunnar, Seb and Ola - idolize the Fab Four to the point they identify themselves with them thus becoming Paul, John, George and Ringo. 
Even though their own dream of making a band called The Snafus is perpetually postponed due to the lack of music instruments, the four Oslo kids grow up listening in almost religious awe to each and every Beatles LP and EP. As it happens, their tastes in music do evolve over the course of the years leading them to 'discover' Bob Dylan, The Doors, The Mothers of Invention, and the blues. But the Beatles stay untouchable and every rumour implying that the Fab Four are on their way to split up is return to sender by the boys in disbelief. 

Aged only 14 at the beginning of the novel, Kim, Gunnar, Seb and Ola are 21 at its end. As you might wonder, not only their favourite records have changed but also their passions and interests switching from football, skiing and fishing to girls, alcohol, drugs and politics. That's why topics such as the Vietnam War, marijuana planting, the involvement in the ranks of the Young Socialists and the Norwegian European Communities membership referendum in 1972 take the floor.

Gradually what had become as the story of four easy and semi-idyllic childhoods turn into a gloomy and disillusioned tale. One by one all of the four boys fail at some stage of their young lives. Some of them fall deep into an abyss of either drug addiction, alcoholic stupour or nervous breakdown but somehow manage to come up for air, at least for a while. Just like The Beatles themselves, if you like. 

And it's with this bleak atmosphere that the novel ends up. 
I know that Christensen wrote two sequels but it looks like they have not yet been translated into English.
All in all I'm not entirely sure I'd like to read the sequels. On the one hand I prefer to leave Kim, Gunnar, Seb and Ola where they are, at the young age of 21. On the other hand I remember too well the disappointment I felt when reading 'The Closed Circle' by Jonathan Coe whose excellent 'The Rotters' Club' bears many a similitude with 'Beatles' (four teenagers, the 1960s turning into the 1970s, music, politics, petting). 

If these translations see the light, I hope that a better translator than Don Bartlett will be given the job. Nothing personal, Don, but it's the second time that your work doesn't convince me at all after what you did to 'Child Wonder' by Roy Jacobsen. 
Tacky mistakes aside (in the English edition Kim comes back to Iceland and tells his crosswords maniac dad he was in a 'cold place, six letters' as the seven lettered 'Iceland' is spelled 'Island' - six letters - in Norwegian), Mr Bartlett here seems to enjoy leaving the reader in the dark. The examples of this sadistic pleasure of the translator are countless, but I will mention a couple which give you a general idea of what I mean.

Page 503. The years is 1972. Kim gets a university loan. Don meekly translates: 'Four Ibsens and the basic grant'. Any idea of what that means? You need to Google 'Ibsen banknote 1970' to find out. Which is four 1,000 Norwegian crowns (kroner) banknotes with the face of Henrik Ibsen on them.
Page 493. Kim is in Iceland visiting a former girlfriend of his. First-person narrative. All in a sudden in the middle of a dialogue, Don switches to the third-person narrative ('she told him'). 

And then there is the issue with Norwegian addresses and cultural references. To translate them or not to translate them? - Mr Bartlett might have pondered. The problem is that he didn't make his mind up.
So it happens that the magazine 'Nå' ('Now') and the newspaper 'Aftenposten' ('The Evening Post') keep their Norwegian names while the leftist newspaper 'Klassekampen' becomes 'Class Conflict' and the public television NRK becomes the 'Norwegian Broadcasting Corporation'. I wonder why.
Another problem comes up with the translation of nouns. Now Norwegian (both Bokmål and Nynorsk) adds up suffixes so that, say, 'Storting' (the National Parliament) becomes 'det Stortinget'. But the name of the Parliament is Storting and not Storting-et. Now, go and tell this to Don Bartlett for whom it's 'the Stortinget'.

I am sorry, I am really sorry to spoil my review by taking the piss out of the translator but I believe that 'Beatles' would have deserved a better treatment.

bookshelves: translation, one-penny-wonder, norway, families, epic-proportions, summer-2012, tbr-busting-2012, published-2001, teh-demon-booze, teh-brillianz