Dwudziesta druga książka kilkuczęściowej sagi rodu Cynsterów, stanowiąca pomost pomiędzy historiami starszego pokolenia, które to zostały opisane w cyklu „Saga Cynsterów”, a ich potomków z cyklu ”Cynsterowie- następna generacja”.

Akcja rozgrywa się w Szkocji w trakcie Świąt Bożego Narodzenia  w roku 1837. Książka jest bardzo bogata w opisy niecodziennych dla nas zwyczajów świątecznych, które stanowią doskonałe  tło dla rozgrywających się wydarzeń.  Wątek główny to historia Clair i Daniela, którzy pracują jako guwernerzy dzieci Cynsterów. Obserwować będziemy mogli ich rozwijające się uczucie i opory jakie Clair będzie musiała w sobie przezwyciężyć, aby przyjąć oświadczyny Daniela. Drugi wątek to przygoda nastoletnich Cynsterów, którą przeżyli w trakcie wycieczki konnej, zorganizowanej w celu poszukiwania jeleni. Ta druga historia jest w zasadzie bardziej istotna dla całości sagi, gdyż stanowi wprowadzenie czytelnika w życie kolejnego pokolenia Cynsterów, powoli zaznajamiając tych, którzy nie znają poprzednich książek z niezwykłymi zdolnościami wybranych członków rodu.

Książka napisana jest bardzo spokojną narracją. Autorka skrupulatnie opisuje zachowania bohaterów, ich gesty i spojrzenia. O dziwo nie spowalnia to wcale akcji. Leniwa atmosfera przygotowań do

Ciekawym motywem powieści są pewne nadnaturalne zdolności co poniektórych bohaterów. Tajemnicze bóstwo - Pani, rządzące okoliczną doliną, naznaczyło przedstawicieli rodu i uczyniło z nich swoich wysłanników w świecie zwykłych śmiertelników. Podejrzewam, że ten wątek jest znacznie dokładniej opisany w innych książkach z cyklu, a w tej akurat mamy tylko delikatne nawiązania. Bardzo mnie to zaciekawiło i jest głównym motorem pchającym mnie w kierunku kolejnych pozycji z sagi.

Motyw romantyczny w książce początkowo jest prowadzony bardzo subtelnie – bohaterowie są bardzo powściągliwi wobec siebie, tak jak przystało na osoby żyjące w XIX wieku, jednak przy końcu dostajemy opis namiętnej sceny rozgrywającej się pomiędzy nimi.

"Zimowa opowieść" nie jest może książką, która powaliła mnie na kolana, ale czytało ją się całkiem przyjemnie i szybko. Wzbudziła ona moje zainteresowanie pozostałymi pozycjami z cyklu i nie była całkiem złym pomysłem na początek przygody z prozą Stephanie Laurens, pomimo tego że wkraczałam w bardzo już rozbudowaną opowieść.

Więcej podobnych pozycji na moim blogu www.szczyptaromansu.blogspot.com

Mam do was jedną prośbę, za spełnienie której zdobędę się na pewne wyznanie. Ludzie lubią zaglądać przez dziurkę od klucza i poznawać tajemnicę, szczególnie te wstydliwe, więc myślę, że to dobra zapłata :)

Ale najpierw zdjęcie. Biblioteka Narodowa Szkocji w Edynburgu, wspaniałe, zapierające dech w piersi miejsce, tuż przy ruchliwej ulicy, przy której znajduje się słynny The Elephant House (to tu narodziła się historia o Harrym Potterze). Mało tego, kilka kroków dalej i już jesteście na cmentarzu Greyfriars, gdzie spoczywa sam Voldemort.

Fajna okolica, nieprawdaż? :) a teraz prośba. Zdjęcie bierze udział w fotokonkursie Wojewódzkiej i Miejskiej Biblioteki publicznej w Gdańsku, w którym zamierzam wygrać czytnik ebooków. I wy mi w tym pomożecie!

Jak?

https://apps.facebook.com/megafonikonkurs/2470/?view=main

Trzeba się zalogować do aplikacji, przejść do zakładki "Zgłoszenia", odnaleźć moje zdjęcie i kliknąć "Głosuję". Aplikacja nie publikuje żadnych dziwnych informacji na tablicy (sprawdzone) i jest zupełnie nieszkodliwa - biliotekom można ufać. (edit: aplikacja doda na walla info z miniaturką zdjęcia, na które się oddało głos. Jak ktoś chce, to może taki post ukryć na swojej tablicy).

Zajmie to dosłownie 30sek. 

A teraz, wyznania. 

Takie trochę wstydliwe, ponieważ zależy mi nie tyle na nagrodzie-czytniku, ile na docenieniu moich zdjęć. Bowiem niespełnionym fotografem jestem :) fotografuję namiętnie od jakiegoś czasu, mówią, że nawet nieźle mi szło, ale dopadł mnie kryzys twórczy. Zdradliwy. 

Mój fotoblog tęskni za nowymi zdjęciami, a ja zdradzam go z booklikes. Bo atmosfera tu panująca wzmaga moją ciekawość świata i chęć dzielenia się zobaczonym z innymi. Ot, i wyszło, że przyznałam się do kryzysu w związku i zdrady ;) 

J.K. Rowling pisała pierwszą część Harry'ego Pottera w nienajlepszym momencie swojego życia (rozstanie, problemy finansowe). Legenda głosi, że nie mogąc się skupić w domu, chodziła do pobliskiej kawiarni (co by znaczyło, że byłybyśmy sąsiadkami, przynajmniej przez chwilę).

Do The Elephant House. Z widokiem na cmentarz Greyfriars Kirkyard z jednej strony (to ten z grobem Voldemorta). Na starówkę z drugiej. Parę lat później była już milionerką.

Potteromaniacy z całego świata robią sobie w tym miejscu zdjęcia i wpadają na kawę. O tym, co specjalnego można tutaj zjeść i dlaczego koniecznie należy wybrać się do toalety - napiszę po powrocie do Polski ;) 

Dziś oglądałam dachy Edynburga, gdzieś tam między nimi był też rodzinny dom Seana Connery'ego. Przypomniała mi się ta książka.

więcej

Jest i wątek bondowy: "Sean Connery grew up in Edinburgh and, as a boy, delivered milk to Fettes College, where the fictitious character of James Bond was educated."