Do nowości bijących wszelkie rekordy podchodzę na ogół z dystansem, ponieważ często w praktyce okazuje się, że nie każda popularna nowość jest czymś godnym uwagi, a duży szum wokół niej to przeważnie efekt świetnie zrobionej akcji promocyjnej. I właśnie z tych powodów miałam poważne opory przed sięgnięciem po "Dziewczynę z pociągu", ale w końcu po długim leżakowaniu na półce doczekała się na swoja kolej.
Rachel jest przegraną kobietą. Bezpłodną rozwódką, bezrobotną alkoholiczką, rozpaczliwą podglądaczką swojego byłego męża i jego nowej żony. By zachować jakiekolwiek pozory normalnego życia, co rano wsiada do pociągu i udaje się do swojej wyimaginowanej pracy. Te podróże pociągiem to jedyne przyjemne chwile w jej żałosnej egzystencji. Patrząc przez okno, wyobraża sobie idealne losy pewnej pary, która mieszka tuż przy zepsutym semaforze. Nieszczęśliwy zbieg okoliczności sprawia, że niedługo stanie się ważną częścią ich, jak się okaże, tragicznie poplątanego życia.
Kim jest osoba, która porwała Megan? I tutaj tkwi największy urok książki, ponieważ czytelnik z każdym rozdziałem zaczyna wskazywać innego winnego, czując się jak detektyw.
Tak naprawdę nie ma jednej bohaterki. Czytając poznajemy losy trzech kobiet; jedną jest Rachel, kobieta załamana po rozwodzie, która popadła w alkoholizm. Druga to Anna, obecna żona byłego Rachel, idealna gospodyni, kryjąca się za maską obłudy. Trzecią jest Megan, zaginiona kobieta, odnosząca sukcesy, ale mająca mroczną przeszłość. Ponieważ relacje między nimi są różne, czytelnik nie może od razu wybrać tej ulubionej. Im więcej wiemy o danej bohaterce, tym bardziej tracimy do niej zaufanie.
Paula Hawkins w swojej książce zawarła wszystko, czego można wymagać od dobrego thrillera psychologicznego. Mamy niewyjaśnioną zbrodnię, kilkoro podejrzanych, poplątane relacje i dziwne osobowości bohaterów. Zamknięty świat i przestrzeń, podejrzenia padające na każdego, nawet kierowane przeciwko sobie. Nikt nie może być pewien czystości własnych zamiarów ani żadnej osób ze swojego otoczenia.
Po przeczytaniu mogą stwierdzić, że to książka solidna, dość dobra...aczkolwiek można było się spodziewać czegoś więcej.
Ogólnie polecam!!!

Steve needs a temporary traffic reporter and Daisy, his dog lady spot, volunteers. She ends up hitting a drug dealer and her life is threatened. Steve never knew how fantastic Daisy was until she volunteered and now he will protect her no matter what.

I enjoyed this story. I can see elements that later went into her Stephanie Plum series. The characters are quirky but fun. The story was good with humor sprinkled in it. Danger was Daisy's middle name.

This is a summer afternoon's beach read.

There were way too many points of view and I ended up losing track of who was who.

File under "nope".

Oh god, how many more POVs are we going to get? They all sound the bloody same anyway.

I was tempted to abandon this book after the first chapter, but I didn’t want to pick another book for the square I was reading it for. A lot of animals and a lot of people die in this book, and I don’t feel that the payoff of the story is worth the suffering. There’s also rape, and insane levels of child abuse. What is almost worse is the way that the children come to devalue their own lives as a result. I was rooting against the main character for most of it. In retrospect, I’m not even sure the story makes sense when you start to think it through. I mean, I don’t actually see why all the cruelty was supposedly necessary given the ending.

I debated between one and two stars but I’ve rated books that I’ve enjoyed more at two stars, so…

Previous updates:

56 %