Długo zwlekałam z przeczytaniem "Dolores Claiborne", mimo jej interesująco brzmiącego opisu. Głównie przez brak podziału na rozdziały. Wyobrażałam sobie, że czytanie będzie przebiegało żmudnie, jak w przypadku innych podobnie skonstruowanych książek, które choć mam zaczęte dawno temu, to do dziś czekają na przeczytanie. W końcu jednak ciekawość wzięła górę i postanowiłam zmierzyć się z historią głównej bohaterki. I przepadłam. Bo od opowieści, którą tytułowa Dolores snuje na komisariacie policji, nie da się oderwać.

Poznajemy Dolores, w chwili gdy zostaje podejrzana o zamordowanie swojej podopiecznej - Very Donovan. Przesłuchiwana w tej sprawie na policji Dolores, wprawdzie nie przyznaje się do zabójstwa, ale wyjawia coś innego, jeszcze bardziej szokującego. Oto, trzydzieści lat temu zabiła ona swojego męża. I tyle wiemy z opisu książki. Więcej oczywiście nie zdradzę. Należy samemu odkryć tajemnice Dolores, które ta bohaterka odsłania przed policjantem Andy'm i stenotypistką Nancy.

Stephen King stworzył opowieść, będącą w zasadzie monologiem głównej bohaterki, gdyż dialogów jest tu bardzo mało. Osoby postronne wysłuchujące jej historii nie odzywają się, a o ch obecności wiemy jedynie z tego, iż bohaterka czasami zwraca się do nich lub czasem odpowiadała im na pytania. Czytelnik może się tylko domyślać po odpowiedzi Dolores jak brzmiało zadane jej pytanie.

Książkę czyta się szybko i jedynie obowiązki skłaniały mnie do tego, by ją odkładać. W przeciwnym razie przeczytałabym ją dużo szybciej niż w miesiąc. Historia Dolores wciąga, a czytelnik chce więcej i więcej. I otrzymuje to "więcej", bo nawet jeśli już wydaje się, że wszystko wiadomo, to King serwuje nam zwroty akcji i kilka zaskoczeń.

Polecam ten tytuł nie tylko fanom Kinga, ale też tym, którzy lubią thrillery ale nie lubią nadmiaru w książkach nadmiaru policyjnego śledztwa i dywagacji policjantów oraz tym, którzy nie przepadają za zbyt dużą ilością dialogów w książkach. I, oczywiście polecam każdemu, kto lubi wciągające, dobrze napisane historie. Ta jest bardzo dobra.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2023/12/dolores-claiborne.html

Moje książkowe "the best":

Najbardziej intrygująca książkowa postać:

Tyrion z książki "Nawałnica mieczy: Krew i złoto" (George R.R. Martin)

Najlepsza okładka:

"Zimny dzień w Raju" (Steve Hamilton), Wydawnictwo Amber, 2008r.

Najlepszy cytat:

"Gdyby ktoś umiał spojrzeć na nas z góry, zobaczyłby, że świat jest pełen ludzi biegających w pośpiechu, spoconych i bardzo zmęczonych oraz ich spóźnionych, pogubionych dusz."

"Zgubiona dusza" (Olga Tokarczuk)

Największe zaskoczenie:

"Martwi za życia" (Graham Masterton)

Najlepszy autor:

Stephen King ("Billy Summers")

Najlepsza książka:

"Billy Summers" (Stephen King)

Największe gnioty:

Najbardziej irytująca książkowa postać:

Harry Hole z książek "Czerwone gardło" i "Człowiek nietoperz" (Jo Nesbø)

Najgorsza okładka:

"Morderstwo w Orient Expressie" (Agatha Christie), Wydawnictwo Dolnośląskie, 1991r.

Najgorszy cytat:

"Wiatr... Dopada cię, ledwie wyjdziesz z namiotu, wygłodniały ledwie wgryza się w każdy odsłonięty kawałek skóry, pożera każdą odrobinę ciała i wypluwa ją wprost w posępne, szare niebo"

"Cień i kość" (Leigh Bardugo)

Największe rozczarowanie:

"Ostatnie dni Sylvii Plath. Biografia" (Carl Rollyson)

Najgorszy autor:

Jo Nesbø ("Człowiek nietoperz", "Czerwone gardło")

Najgorsza książka:
 
"Człowiek nietoperz" (Jo Nesbø)

_______________________________________________________________________________

W liczbach:

Wszystkich przeczytanych książek 50, w tym:

 
Biografie/Autobiografie/Dzienniki/Pamiętniki - 1
Czasopisma - 3
Fantastyka - 3
Film + książka - 2

Horror - 1

Literatura dziecięca - 5
Literatura faktu/Reportaże/Eseje - 1
Literatura piękna/współczesna - 4

Literatura popularnonaukowa - 11

Poradniki - 4
Thrillery/Kryminały/Sensacja - 14

Utwór dramatyczny (dramat, komedia, tragedia - 1

W nagrodach:

Nominowani (2)

1) Książka Roku Lubimyczytac.pl (2018)
"Opowiadania bizarne" (Olga Tokarczuk)

2) Nagroda Literacka Nike (2013)
"Mokradełko" (Katarzyna Surmiak-Domańska)

Nagrodzeni (0)

”Billy Summers" jest powieścią sensacyjną i kryminałem w jednym. Nie ma w sobie nic z horroru ani typowych dla Kinga elementów fantasy. Troszeczkę przypomina "Misery" ale w małym procencie.
Zaczynamy od poznania głównego, tytułowego bohatera. Summers jest płatnym zabójcą i mimo, iż właśnie ma zamiar skończyć ze swoim dotychczasowym zajęciem, przyjmuje ostatnie zlecenie.

Książkę czyta się jednym tchem i nawet nie czuć jej gabarytów. Kolejne strony wchodzą jedna po drugiej. Ani się obejrzeć a już jest 200, potem 300 stron... King stworzył ciekawy świat i intrygujące postaci, zwroty akcji. Choć fabuła tej powieści nie jest specjalnie odkrywcza, to ma w sobie coś, co nie każe od niej odchodzić.
W mojej ocenie ta powieść jest bardzo dobra. Nie tylko za to, że się ją szybko czyta. Także za to, że niesie ze sobą pewien morał oraz ma dobre zakończenie.

"Billy Summers" to książka o złych ludziach, szukaniu własnego "ja" i dziwnej przyjaźni. Jest lekturą, podczas której można się złapać na kibicowaniu głównemu bohaterowi, a niekiedy nawet na współczuciu. King niewątpliwie zagrał na emocjach czytelnika, co według mnie nie obniża powieści oceny.

Poznajemy tu paru różnych bohaterów i jedngo w trzech osobach, a mimo to nie dało się pogubić w tym rozgardiaszu, co już mi się niegdyś zdarzyło przy powieści tego Autora. Dostrzegam przekaz, mimo iż książka miała być dobrą rozrywką. A u Kinga przy ostatnio przeczytanych "Panu Mercedesie" i "Znalezione nie kradzione" miałam tylko rozrywkę i nic ponadto.

Tytuł jak najbardziej polecam.

Opinia opublikowana na moim blogu:

https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2021/11/billy-summers.html

3.5 Stars

This is a quick read. It has some humor poking fun of husbands and wives. A lot of it kind of seems like a stand up comedy bit, but of course it ends in a special Stephen King tone. I enjoyed it.