W "Mein Kampf" czytamy, że dzięki sprytnej i nieustannej propagandzie raj można przedstawiać ludziom jako piekło, i odwrotnie, najgorsze przeżycia da się pokazać jak raj. Możliwe jest to jednak tylko wtedy, kiedy ludzie zaniedbują swoje obowiązki i zapominają o czujności. Tylko wtedy, gdy stajemy się współwinni przez zaniedbanie. Tylko wtedy, kiedy sami lunatykujemy.

Im bardziej człowiek się starzeje tym więcej rzeczy ma do zrobienia przed pójściem do łóżka.

Gdzieś po drodze uprzytomniła sobie ze zgrozą,że przemienili się w jedną z tych koszmarnych par w średnim wieku, które widuje się w restauracjach i pubach, jak siedzą, gapiąc się przed siebie i aż kipiąc od niewyrażonych pretensji i wstrętu, trwają ze sobą od lat na zasadzie kompromisów do n-tej potęgi, bo żadne z nich nie ma w sobie ikry, by wstać i wyjść - jedną z tych par, którym po prostu już na sobie nie zależy.

«Hai sognato di addormentarti?» gli chiese Daniel.«Insieme a te.» Bel sorrise. «Ed era strano. Sai cosa ti dicevo?» «Cosa dicevi?»«Dicevo: “Non andare troppo lontano senza di me”.» Daniel gli strinse la mano. «E io obbedivo?» Bel alzò le spalle. «Non lo so. Poi mi sono svegliato.» «Be’,» rispose lui piano, appoggiandosi allo schienale. «Cercherò di non farlo, per tua informazione.» «Penso che ti seguirei ovunque.» «Non capisco perché.» «Sì che lo capisci.» «Perché ho bisogno di essere sorvegliato?» «Perché una volta venivi da Harnee e io sentivo che eri diverso.» «Ero addormentato.» Bel annuì e lo guardò. Sperava di riuscire a dire quello che aveva in mente senza sembrare un idiota. «Ma eri sempre tu.»

«Ci sono degli aspetti bellissimi in te, che tu sia sveglio o no. Sei l’uomo più coraggioso che abbia mai incontrato.» Abbassò lo sguardo. «Scusa, cercavo di essere romantico e invece ti ho fatto sentire di merda.»«Non mi sento di merda.» Daniel gli fece un sorriso. «Sono felice. E posso preoccuparmi dopo del fatto che me lo merito o no.» «Te lo meriti. Fidati di me.»