I already have the second in the series, Gai-Jin, which I bought at the KUBF'18. This is the edition I own:

Have you read any of these doorstoppers? What did you think of them?

Originally published at midureads.wordpress.com on February 23, 2018.

Only one woman can save her world from barbarian invasion but to do so will mean sacrificing everything she holds dear - love, loyalty and maybe life itself . . .

Japan, and the year is 1853. Growing up among the samurai of the Satsuma Clan, in Japan's deep south, the fiery, beautiful and headstrong Okatsu has - like all the clan's women - been encouraged to be bold, taught to wield the halberd, and to ride a horse.

But when she is just seventeen, four black ships appear. Bristling with cannon and manned by strangers who to the Japanese eyes are barbarians, their appearance threatens Japan’s very existence. And turns Okatsu’s world upside down.

Chosen by her feudal lord, she has been given a very special role to play. Given a new name - Princess Atsu - and a new destiny, she is the only one who can save the realm. Her journey takes her to Edo Castle, a place so secret that it cannot be marked on any map. There, sequestered in the Women’s Palace - home to three thousand women, and where only one man may enter: the shogun - she seems doomed to live out her days. But beneath the palace's immaculate facade, there are whispers of murders and ghosts. It is here that Atsu must complete her mission and discover one last secret - the secret of the man whose fate is irrevocably linked to hers: the shogun himself . . .

The Shogun's Queen is such a fantastic book. My knowledge before this book about Japan during 19-century was very limited and I enjoyed both getting a fictional version as well getting a history lesson all in one book. It's actually a very tragic book, the end of the Shogun's regime in Japan that we get to see through the eyes of Okatsu, a girl that was chosen to try to stop the barbarians from taking over the realm either by forcing or by bullying the leaders into giving in. Reading how the Americans and the British, etc. practically set an ultimatum to the leaders to open the borders so they could get into the land made my blood boil. The audacity to think that they had that kind of right is infuriating.

Okatsu, later Princess Atsu, life is fascinating to read about, and through the book did I really hope that she would achieve her goal, and save the realm, but she faces a lot of obstacles in the Women's Palace. To get the Shogun to listen is hard, especially since he is controlled by his mother. And, the Shogun mother is not a woman that will see reason, all she wants is to control her son and what happens outside the walls of the Women's Palace is second that. It would perhaps be easier if the Shogun had been more of leader, but this is a man that should never have ruled. He may have been born to be the Shogun, but he had not the mental capacity for that. Which his mother took advantage of.

The Shogun's Queen is an engrossing book, well-researched and it left me with a need for reading more about Japan and the Shogun's. I loved that it's through Princess Atsu that we get an insight into the chaotic time period. She may be trapped in the Women's Palace, but it's there that so much happens, and it's there that the faith of Japan will be decided...

I want to thank the author for providing me with a free copy for an honest review!

A dear friend and colleague left the company recently. To us, it meant that we’d be seeing less of her. We decided to surprise her with a trip to The Tent and bought her a bevy of books. She loved it! We all got just a bit teary eyed but that’s life, isn’t it! You meet awesome people, get to know them better, and then become sad when you part ways with them.

Anyway, since I took myself there, I had to sample some of The Tent’s goodies. But you already knew that. So, this is what I got:

The Buried Giant is a book that I have wanted to get for a while now. The delicious controversy surrounding it and the rumor that it is fantasy without being fantasy have only convinced me to get it.

I loved both The Secret Life of Bees book and the movie. Wanting to see if the author’s other books are as magical, I have purchased this one as well. Now, I have two of her books in my collection:

Since people keep pairing the two, I have wanted to read this one ever since I read The Road. Now I can! The book can be used in lieu of a door stopper but if I can survive WoT, I am sure I will live to tell the tale after having read this one!

Read and loved this one, so I wanted it for my collection. I like the cover on this edition even though I have yet to watch the movie!

I have heard mostly negative things about Memoirs of Geisha and how the author of that book has over-romanticized and out-slutted the role that geishas played in the Japanese society. From trusted sources come recommendations that present a more accurate picture. This author is one from that list and I couldn’t stop myself from getting this book.

To be honest, I don’t know why I bought this…yet. I might read it or I might give it to someone who will get more use out of it than I would. Haven’t decided!

This was a wonderful find. This book-cum-RPG thing is why I love going to The Tent. I have found all sorts of amazing things there. If you remember my illustrated Hobbit and LOTR editions, that is where I got them from.

The empty frame was filled with cards displaying characters from the book. Each card had the picture of a character at the front and some questions (that might help in brainstorming) at the back. Here are the cards:

A closer look:

Am I crazy or are they really pretty? Like the book on Rock history, I haven’t decided what I am going to do with these yet. Any ideas?

Jest dla mnie rzeczą niepojętą, że James Clavell jest tak stosunkowo mało znanym u nas pisarzem. Cały czas trwania lektury powieści Szogun próbowałem zrozumieć jak to możliwe? Bo książka tak totalnie zwala z nóg, jest tak niesłychanie dobra, że naprawdę trudno mi to pojąć.

Powieść opowiada o angielskim pilocie Johnie Blackthorne, który próbując przetrzeć szlak morski i odebrać w ten sposób nieco chwały Hiszpanom i Portugalczykom rozbija swój okręt w Japonii. Akcja dzieje się na przełomie XVI i XVII wieku, w czasie, gdy kraj ten przechodził ogromne zmiany. Zetknięcie filozofii i sposobu życia samurajów z obyczajami zachodnimi tym zmianom dopomogło, czego rezultatem było powstanie niejako nowego tworu państwowego, szogunatu. Książkę można traktować jako powieść historyczną, z jedną za to ważną uwagą: nie występują tu postaci historyczne. Jeżeli jednak czytelnik sobie uświadomi, że pan Yoshi Toranaga jest wyobrażeniem autora historycznej postaci niejakiego Iyeasu Tokugawy, wtedy wszystko robi się jasne.

Powieść robi wrażenie swoim rozmachem. James Clavell wykorzystuje Blackthorne'a, szybko przemianowanego lokalnie na Anjin-san (czyli po prostu: pilot) do zaprezentowania właśnie wpływu portugalskich katolików na świat japoński, w całości oparty na bushido, czyli drodze wojownika, zbiorze zasad, jakimi kierowali się samurajowie. Zasad tak niesłychanie imponujących, że aż przerażających. Nazwać feudalną Japonię zupełnie innym światem to zdecydowanie za mało; opisy pojęcia honoru, obowiązku i podporządkowania suzerenowi z jednej strony wywołują w czytelniku ogromny szacunek, ale z drugiej właśnie strach, bo przecież w ten sposób pojmowany honor w razie nieodpowiedniej władzy musi się skończyć tragedią. Co zresztą pokazała potem II wojna światowa, o której tu oczywiście nie ma ani słowa, jednak świadomość walk na Pacyfiku, kamikaze, gotowości oddania życia bez wahania oraz nieumiejętność poddania się są w Szogunie wspaniale wyjaśnione, właśnie poprzez historię tego kraju.

Jest jednocześnie powieść po prostu rewelacyjną przygodą, w której oprócz często bardzo dynamicznej akcji jest też mnóstwo polityki, zakulisowych rozgrywek, czasem lektura jest wręcz skomplikowana, tak wiele tu postaci, między którymi jest jeszcze więcej zależności. Przy czym autor zadbał, by te postaci były różne, by czytelnik potrafił je zrozumieć, utożsamić się, kibicować lub wręcz przeciwnie. I o ile kreacja Anjin-sana momentami bywa naiwnie papierowa; bohater zdaje się być często zbyt doskonały, utalentowany i inteligentny, tak kreacja bohaterów japońskich to absolutne mistrzostwo. Widać ich niemal jak żywych, tak obrazowe jest przedstawienie kolejnych losów; autor zdecydowanie musiał być pod ogromnym wrażeniem postaci samuraja, Toranaga-san urasta do rozmiarów giganta, i nie wyobrażam sobie, by ktokolwiek po lekturze nie pragnął szerzej dowiedzieć się o Tokugawie, pierwszym z rodu, który panował nad Japonią przez ponad ćwierć milenium.

Jest wreszcie Szogun także prawdziwą kopalnią wiedzy na temat filozofii życia Japończyków. Powieść funkcjonuje na zasadzie kontrastu: biały przybysz z Europy styka się z kompletnie inną rzeczywistością. Gdzie kobiety nie są kimś gorszym, gdzie seks nie jest tematem tabu, gdzie pieniądze jako takie nie mają absolutnie żadnego znaczenia, a władza nie jest przywilejem, ale obowiązkiem. To bardzo długa powieść, podczas której lektury czytelnik i tak boi się, że prędzej czy później dotrze do końca. Chciałoby się, by przyjemność trwała choćby dwa razy dłużej, rozstanie z bohaterami jest tak bolesne. Naprawdę nie rozumiem, jakim cudem nazwisko Jamesa Clavella jest tak stosunkowo mało znane. Taki talent to rzadkość.