Długo zwlekałam z przeczytaniem "Dolores Claiborne", mimo jej interesująco brzmiącego opisu. Głównie przez brak podziału na rozdziały. Wyobrażałam sobie, że czytanie będzie przebiegało żmudnie, jak w przypadku innych podobnie skonstruowanych książek, które choć mam zaczęte dawno temu, to do dziś czekają na przeczytanie. W końcu jednak ciekawość wzięła górę i postanowiłam zmierzyć się z historią głównej bohaterki. I przepadłam. Bo od opowieści, którą tytułowa Dolores snuje na komisariacie policji, nie da się oderwać.

Poznajemy Dolores, w chwili gdy zostaje podejrzana o zamordowanie swojej podopiecznej - Very Donovan. Przesłuchiwana w tej sprawie na policji Dolores, wprawdzie nie przyznaje się do zabójstwa, ale wyjawia coś innego, jeszcze bardziej szokującego. Oto, trzydzieści lat temu zabiła ona swojego męża. I tyle wiemy z opisu książki. Więcej oczywiście nie zdradzę. Należy samemu odkryć tajemnice Dolores, które ta bohaterka odsłania przed policjantem Andy'm i stenotypistką Nancy.

Stephen King stworzył opowieść, będącą w zasadzie monologiem głównej bohaterki, gdyż dialogów jest tu bardzo mało. Osoby postronne wysłuchujące jej historii nie odzywają się, a o ch obecności wiemy jedynie z tego, iż bohaterka czasami zwraca się do nich lub czasem odpowiadała im na pytania. Czytelnik może się tylko domyślać po odpowiedzi Dolores jak brzmiało zadane jej pytanie.

Książkę czyta się szybko i jedynie obowiązki skłaniały mnie do tego, by ją odkładać. W przeciwnym razie przeczytałabym ją dużo szybciej niż w miesiąc. Historia Dolores wciąga, a czytelnik chce więcej i więcej. I otrzymuje to "więcej", bo nawet jeśli już wydaje się, że wszystko wiadomo, to King serwuje nam zwroty akcji i kilka zaskoczeń.

Polecam ten tytuł nie tylko fanom Kinga, ale też tym, którzy lubią thrillery ale nie lubią nadmiaru w książkach nadmiaru policyjnego śledztwa i dywagacji policjantów oraz tym, którzy nie przepadają za zbyt dużą ilością dialogów w książkach. I, oczywiście polecam każdemu, kto lubi wciągające, dobrze napisane historie. Ta jest bardzo dobra.

Opinia opublikowana na moim blogu:
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2023/12/dolores-claiborne.html

I always loved this movie. Kathy Bates played her part so damn well. I hope it turns out they did the book justice. Please please please.

Where does the time go? Man....

For 2018 I am going to change things up a little. Instead of reading only ebooks or only hardcopies, I have decided I will read one ebook and  one mass market paperback at the beginning of the month then move on to the rest of my books. This will help me knock down the hoards of both types of books I seem to be collecting without ever reading. I have fewer mm paperbacks that Kindle books by far, but still, I tend to buy them and then never read them. Hopefully this will help me get things in order better around here.

What's your 2018 challenge? Mine is 100 books. 

Five stars for one of my very favorite Stephen King stories: the enthralling and legendary 1993 novel, Dolores Claiborne.

As old as this book is, and considering it was made into a big budget film starring Kathy Bates (my favorite King adaption, by the way), almost everyone knows the plot — so I won't rehash too much. But I will say this is the story of a woman — easily the strongest woman King has ever created, and simply one of the best damn female main characters I've ever come across in fiction. This is her story — her confessional — all told in first-person, in Maine dialect. The writing style is unique, something most authors wouldn't have been able to pull off . . . but King isn't most authors. Novels like this one are why he is my favorite writer, full stop.

There is so much I want to say about this book and I find I can't really say much at all. A complex, taut, fast-paced domestic thriller/drama/mystery, this ranks among King's most un-put-downable and intriguing. defy any reader to finish the story and not think of Dolores from time to time.

A classic. A must-read. Etc.

Favorite Quote

"In the fifties... when they had their summer parties - there were always different colored lanterns on the lawn... and I get the funniest chill. In the end the bright colors always go out of life, have you noticed that? In the end, things always look gray, like a dress that's been washed too many times.”

King Connections

Several references to Shawshank prison are mentioned.

On page 226, Dolores is driving home on the day of the eclipse and takes note of the deserted roads — she comments on how hey reminded her of "that small town downstate" where it is rumored "no one lives there anymore." A reference to 'Salem's Lot? I'll say maybe.

This is the 'sister' novel of Gerald's Game. Both books' most crucial moments take place on the day of the eclipse.

Up Next

It's a world of color, a world of darkness . . . It's Insomnia.