Miron oślepiony letnim słońcem.

Człowiek Miron praktycznie już przeczytany. Książka numer 10/20 z listy nominowanych do Nike. Półmetek, czyli wypadałoby zrobić jakieś podsumowanie. Tym bardziej, że zbliża się wrzesień a wraz z nim ogłoszenie 7 finalistów. Kto się wśród nich znajdzie? No cóż, nie mnie wyrokować. Mój gust zapewne nie pokrywa się z gustem szanownego jury, poza tym nie przeczytałam też połowy nominowanych książek. Jednak jeśli miałabym wytypować 3 moich dotychczasowych faworytów, to byłyby to następujące pozycje:

1. Ocalenie Atlantydy Zyty Oryszyn

2. Historia niebyła kina PRL Tadeusza Lubelskiego

3. Człowiek Miron Tadeusza Sobolewskiego (tak, recenzja będzie pozytywna)

Są to książki, które czytałam naprawdę z ciekawością. Jeżeli miałabym wskazać jakieś najsłabsze ogniowo z tej dziesiątki, to chyba najmniej do gustu przypadła mi Kaja Malanowska i jej Patrz na mnie, Klaro! Jest to książka ciekawa, ale jednak mimo wszystko trochę wpasowuje się w nurt tzw. literatury kobiecej, która zupełnie mnie nie interesuje.

A co z resztą? Jak już wspominałam w poprzednim wpisie, zaczynają się schody.

Pasja według św. Hanki Janko, Bach for my baby Bargielskiej – jest szansa, że uda mi się je przeczytać.

Morfina Twardocha, Ciemno prawie noc Bator – kolejki w bibliotekach po te książki są ogromne. W dodatku z nieznanych mi przyczyn, wypadłam z kolejki po Morfinę i muszę ponownie startować z pozycji nr 6. Mam przeczucie, że te książki znajdą się w magicznej siódemce (zwłaszcza ta pierwsza), dlatego czuję presję, żeby je zdobyć. Drodzy czytelnicy z Sieradza i Łodzi - pośpieszcie się z lekturą. Ja jestem cierpliwa, ale do czasu.

Nowy, wspaniały Irak Zawadzkiego, Szopka Papużanki, Rdzenni mieszkańcy Kulbackiej – w bibliotekach występują, niestety jedynie w opcji ‘na miejscu’. Paradoksalnie, ja w bibliotece czytać nie lubię. Nie potrafię się skupić, cisza mnie usypia, a od siedzenia w tej samej pozycji boli kręgosłup. No cóż, może jednak się przełamię i uda mi się przez nie przebrnąć.

Fuga Szostaka, Przygody na bezludnej wyspie Sieńczyka – brak w bibliotekach. A szkoda, bo akurat te pozycje chciałam przeczytać. No cóż, może w przeciągu najbliższego miesiąca coś się zmieni (chociaż w to wątpię).

Wiadomości Literackie prawie dla wszystkich Szpakowskiej – tę pozycję akurat mam ochotę nabyć. Póki co jednak muszę wstrzymać się do września (zaczęłam oszczędzać, chociaż nie wierzę w powodzenie tej inicjatywy).

Zobaczymy, jak potoczą się dalej losy mojej przygody z Nike. Szczerze – na początku nie przypuszczałam, że uda mi się przebrnąć przez połowę stawki. A jednak!

Lipiec. Spokój. Nic się nie dzieje. Słodkie lenistwo. Idealny czas na spędzenie długich chwil z książką.

Akurat.

W moim przypadku lipiec upłynął pracowicie, na lekturę nie starczało albo czasu, albo sił. Przeczytałam tylko 7 książek, zakładałam nieco więcej. Zaledwie 4 wchodzące w skład moich ‘wakacyjnych stosów’ (pogodziłam się już z faktem, że tych najgrubszych tomów najprawdopodobniej nie uda mi się nawet zacząć), 3 nominowane do Nike (o tym więcej wkrótce).

Czas wybrać najlepszą książkę miesiąca. Tym razem wybór jest wyjątkowo prosty.

Miejsce trzecie: Barbara Włodarczyk Nie ma jednej Rosji – sprawnie napisana porcja reportaży o jednym z moich ulubionych krajów. Chociaż niedosyt pozostał.

Miejsce drugie: Tadeusz Lubelski Historia niebyła kina PRL – z miłości do kina, zwłaszcza tego z lat 50. i 60. (nawet, jeśli są to filmy-widma) Zabawne, że w tych stosunkowo trudnych czasach, powstawały filmy o takiej jakości, o jakiej obecnie możemy jedynie pomarzyć.

Miejsce pierwsze: Filip Springer Źle urodzone – pięknie wydane reportaże o brzydkiej architekturze. Nie tylko przyjemna w odbiorze, ale i niezwykle interesująca. Dla tych, który architekturą się interesują, jak i dla tych, którzy nie mają o niej żadnego pojęcia. Poproszę o więcej takich książek.

Plany na sierpień:

Ciąg dalszy pozycji znajdujących się na liście nominowanych do Nike (chociaż to zaczyna być coraz trudniejsze) oraz moich stosów (mam nadzieję, że będzie mi to szło sprawniej niż w lipcu). Mam też ochotę na a) coś lżejszego (Pratchett? Akunin? ostatnio troszkę tych panów zaniedbałam), b) jakąś książkę historyczną (wypadałoby wrócić do porzuconej Europy Normana Daviesa).

Życzę wam owocnego w dobre lektury sierpnia. I hektolitrów pysznej kawy. Mrożonej, oczywiście.

Lektura kolejnej książki nominowanej do Nike powoli dobiega końca. Póki co powiem tylko, że wiązałam duże nadzieje z lekturą tej książki i całe szczęście się nie zawiodłam. Więcej wkrótce.

Muszę przyznać, że tematyka przeczytanych przeze mnie ostatnio książek stała się nieco monotonna. Hłasko oraz Tyrmand z portretami społeczeństwa PRL-u. Springer i architektura PRL-u. Lubelski i jego historia kina PRL-u.

Do szczęścia brakuje mi tylko książki o niezwykle sentymentalnym tytule Nasz mały PRL. Pół roku w M-3 z trwałą, wąsami i maluchem.

Całe szczęście tej książki nie posiadam.

Druga część nominacji i moich zdawkowych komentarzy:

6. Historia niebyła kina PRL - Lubelski Tadeusz  – historie filmów, które nigdy nie powstały. Z racji moich silnych zainteresowań filmem, na pewno po tę książkę sięgnę. Zapowiada się całkiem smacznie, zobaczymy jak jej treść wygląda naprawdę. W końcu nie od dzisiaj wiadomo, że nawet najbardziej genialny pomysł może zostać popsuty przez kiepski warsztat autora.

7. Patrz na mnie, Klaro! - Malanowska Kaja  – beletrystyka - nigdy ani o autorce ani tym bardziej o książce nie słyszałam. Warto ją poznać?

8. Ocalenie Atlantydy - Oryszyn Zyta  – beletrystyka – Powojenna Polska i wciąż budząca kontrowersje kwestia przesiedleń. Tematyka zbliżona moim zainteresowaniom. Na pewno po nią sięgnę.

9. Noc żywych Żydów - Ostachowicz Igor  – beletrystyka – jakiś czas temu ta książka atakowała mnie w każdej księgarni, w jakiej tylko miałam okazję się pojawić. Szczerze powiedziawszy po przeczytaniu opisu na okładce stwierdziłam, że to pewnie proza niskich lotów (żywe trupy?!) i dałam sobie z nią spokój. A tutaj proszę, nominacja do NIKE. Czyżby moja intulicja mnie zawiodła?

10. Szopka - Papużanka Zośka  – beletrystyka – kolejny hit Empiku, nominowany do Paszportu Polityki. Tematyka tzw. ‘rodzinnego piekła’ chyba nie wyczerpie się nigdy. Czy faktycznie ta książka zasługuje na takie wyróżnienie? Wypada to sprawdzić.

Pozostała dziesiątka jutro.