Moje przemyślenia w związku z ponowną lekturą tego tytułu nie różnią się wiele od czasu kiedy niecałe jedenaście lat temu po raz pierwszy spotkałam się z książką "James Cameron's Titanic". Jedyne co mogę dodać, to parę przemyśleń jakie nasunęły mi się w trakcie tego ponownego spotkania, tym razem w przetłumaczonej wersji na język polski.

Książka opisuje od podszewki pracę całej ekipy filmowej nad stworzeniem filmowego dzieła. Film ten, genialnie dopracowany, z dbałością w najdrobniejszych szczegółach przedstawia tragedię Titanica, odzwierciedlając klimat ówczesnych czasów i emocje pasażerów.

Za pomocą technologii komputerowej James Cameron stworzył film na miarę wszechczasów, który zachwyca po dziś dzień nie tylko rozmachem i historią romantycznej miłości, ale też efektami specjalnymi, które jak na lata 1996-1997 rok są iście przełomowe.

Dla fana dzieła Camerona, tej filmowej historii oraz historii samego statku, ten tytuł niewątpliwie nie jest zwyczajną książką. Obcowanie z nią jest "arcycudowne" nie tylko przez wzgląd na dobrej jakości, barwne, duże kadry z filmu, ale też fotosy spoza planu i tekst, który jest dopełnieniem całości sprawiając, iż czytelnik może raz jeszcze powrócić na Titanica i ponownie przeżyć tę opowieść.

Jeśli więc chcecie przeczytać o tym jak wyglądała budowa planu zdjęciowego, współpraca z reżyserem, praca z aktorami i masą statystów; jak wyglądały przygotowania do tego przedsięwzięcia na wielką skalę - to to jest książka dla Was.
Natomiast jeśli po prostu kochacie film w reżyserii Jamesa Camerona - to to jest wręcz absolutny must have!

Opinia opublikowana na moim blogu:

https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2023/04/titanic-jamesa-camerona.html

Opinia do wydania anglojęzycznego (na moim blogu):
https://literackiepodrozebooki.blogspot.com/2022/02/james-camerons-titanic.html

Chad already thinks he is outgrowing the pranks he gets to do with his frat mates.  He loves to still do them, comes up with more on the fly, but somehow is aware life is changing.  Then he sees the man that he would change it all for.

Bailey is warned about the rival fraternity and its prankster, Chad.  The heart wants what the heart wants.  Is there anything they can do more than just sneak around and hope to not be caught?

Lots of funny in this fast paced and full of action book.  There was lots of heat and lots of pranks.  I laughed my way through and loved every page.  I give this a 4/5 Kitty's Paws UP!

***This early copy was given exclusively to be reviewed with honesty.

“Ah, so this is what the world looks like from the epicenter of grief–”

Songs for Solo Voice

By James R. Whitley

This quote from Here, one of the poems in James R. Whitley’s Songs for Solo Voice, sums up this entire book of thirty-five poems.

After a second reading, I realized the works reminded me of the five stages of grief: denial, anger, bargaining, depression and finally, acceptance. Though Whitley’s book only has four parts, with a little rearranging and a bit of imagination the poems began to take on a significance for me they didn’t have initially.

The entire collection appears to focus on a failed relationship, the death of love, and begins with works that address anger and bargaining. A stanza from Souvenir says it best, “If I take it all back—the jagged insults hurled like careless daggers, the failing stargazer lilies and their accusations of neglect, every unconscionably late anniversary gift—could there be room left for negotiation?”

In Quite Taken, the bargaining continues for a reprieve from the unrelenting pain: “Does it explain my pleas for mercy that continue long after the church has crumbled to dust around me?”

Depression that comes with loss is expressed in Sostenuto, “No matter how striking the tune, the sound after a song has been sung is no sound at all."

The suffering continues, but with a glimmer of acceptance with the realization in Here, “is not just where I am, but where I am meant to be.”

Gradually the poems convey a hint of optimism as in Here, Finally, “…there comes a point when you realize that, no matter how long or torturous, no road is your enemy.” By the end of Songs for Solo Voice, the impression is one of reconstruction and working through, “but know that, when it comes to loss, none of us is immune." (Trembling Deliciously) and “…a game played—however badly, however distressing the ultimate defeat— was an option to win something. (The Inside Story of It)

And finally, in She Hangs Brightly, a declaration of hope; “Trust me when I say you will survive this, despite the difficult music lurking in the background. This is just the music of never-forgetting-her, the score of the rest of your life.”

Whitley uses a number of musical terms, which this reviewer did not understand or initially appreciate. But after looking up their definition found them to be remarkably appropriate in subsequent readings.

When read individually, most of the poems in this collection are exceptional for their raw beauty and intensity. However, as a theme, the bitterness and disappointment, the self-flagellating, and accompanying insecurity become burdensome.

Regret, like worry, is unproductive and tedious